Αγαπητέ μου Νίκο,

Παρότι υπάρχουν ορισμένες διαφορές στις συζητήσεις μας, χαίρομαι παρόλα αυτά όταν διαβάζω τις απαντήσεις σου, οι οποίες όχι λίγες φορές με φέρνουν σε αμηχανία.

Ίσως σε κάποια σημεία δεν μπόρεσες να με καταλάβεις ή ίσως εγώ δεν μπόρεσα να σου δώσω να καταλάβεις τους λόγους που με ώθησαν να προβώ σε ενέργειες και πράξεις που δικαιολογημένα φαίνονται απρόσιτες και ίσως παράλογες.

Μου αναφέρεις ότι ίσως είμαι ενσάρκωση κάποιου από την αρχαιότητα και για τον λόγο αυτό αγωνίζομαι για την αναβίωση ορισμένων γεγονότων που έχουν σχέση με την εποχή της αρχαιότητας. Εγώ δεν πιστεύω στις ενσαρκώσεις χωρίς βέβαια να μπορώ να το αποδείξω. Κανένας μας δεν μπορεί να αποδείξει το αντίθετο απ ότι πιστεύει αλλά ακόμα ούτε και αυτό που πιστεύει. Το σκοτεινό και το αόρατο συνοδεύουν πάντοτε τους αγώνες μας.

Ουσιαστικά εγώ ταυτίζομαι απόλυτα με τις δικές σου απόψεις μόνο που στην επιδίωξη της επίτευξης των στόχων που θέτουμε και που δεν διαφέρουν ακολουθούμε διαφορετικούς δρόμους. Ίσως όμως οι διαφορετικοί αυτοί δρόμοι να μην είναι παράλληλοι και κάπου να συναντηθούν και αυτό το πιστεύω χωρίς επιφυλάξεις. Τώρα ποιος από τους δύο δρόμους είναι ο συντομότερος και ο οικονομικότερος δεν μπορώ να το προεξοφλήσω.

Έχουμε συζητήσει πολλές φορές και ξέρεις ότι εγώ αγαπώ, σέβομαι τη φύση για την οποία αγωνίζομαι έμπρακτα και διαθέτω το μεγαλύτερο κομμάτι από τη ζωή μου.

Βλέπω όλο τον κόσμο ως συνανθρώπους είτε αυτοί είναι Τούρκοι, είτε Σκοπιανοί ή οτιδήποτε άλλο. Είμαι υπέρ μιας ενωμένης ανθρωπότητας με ίσα δικαιώματα απέναντι στους ανθρώπινους νόμους όπως στους νόμους της φύσεως. Λέω της φύσεως γιατί οι ανθρώπινοι εξυπηρετούν συμφέροντα της κλίκας των εξουσιαστών.

Εμπόδιο όμως για την επίτευξη μιας τέτοιας κοινωνίας είναι όλα τα κατεστημένα, είτε αυτά είναι πολιτικά ή είναι θρησκευτικά.

Σίγουρα την στιγμή αυτή σκέφτεσαι και χαμογελάς. Αφού είμαι εναντίον των θρησκειών πως εγώ αναβιώνω μια θρησκεία; Έχεις δίκαιο. Θέλω στο σημείο αυτό να προσπαθήσεις να καταλάβεις το σκεπτικό που με ώθησε να αναλάβω πρωτοβουλία για την εν λόγω ενέργεια.

Με την ενέργεια αυτή, επιθυμώ να καταρρίψω τα μυθεύματα των θεών που κατασκεύασαν κάποιοι αποβλέποντας στην κατάληψη ή την δημιουργία μιας νέας εξουσίας. Έπλασε λοιπόν η αρρωστημένη φαντασία τους ανύπαρκτους θεούς, τους έδωσε υπερφυσική και επίγεια εξουσία, υποσχέθηκε παραδείσιες αποκαταστάσεις και έτσι μπόρεσε να αλυσοδέσει όλη την ανθρωπότητα με ψεύτικες υποσχέσεις και ανύπαρκτους προσωποποιημένους θεούς τους οποίους στη συνέχεια στόλισε με «αρετές», «αγαθοεργίες» και δυνάμεις που ξεπερνούν και αυτούς τους συμπαντικούς νόμους.

Είναι καιρός και δεν είναι καθόλου ξεπερασμένη μια ηράκλεια προσπάθεια να αντιληφθεί η ανθρωπότητα τις παγίδες που την έριξαν χωρίς να μπορεί να το συνειδητοποιήσει. Πρέπει να μάθει ότι οι θεοί είναι δημιουργήματα των ανθρώπων και ο άνθρωπος δεν είναι δημιούργημα κανενός θεού. Πρέπει να απελευθερωθεί από τον φόβο και τον τρόμο που του προκαλεί «αυτός» ο θεός που κάθεται σε μια πολυθρόνα κάπου στο κέντρο του τεράστιου σύμπαντος και αποφασίζει ανά πάσα στιγμή για την τύχη του. «Αυτός» ο θεός, που δεν είναι παρά το φονικό όπλο των εξουσιαστών πρέπει να γκρεμιστεί και σίγουρα μαζί του το κατεστημένο. «Αυτός» ο θεός δεν μπορεί να αποτελέσει πρότυπο προς μίμηση. Δεν έχει κάνει απολύτως τίποτε και είναι περιττό να υπάρχει και να τροφοδοτεί τους ανθρώπους με το ναρκωτικό της πίστης.

Τα πρότυπα που απαιτούνται για τον άνθρωπο είναι όλα αυτά που αναφέρεις και σίγουρα οι μεγάλοι πατέρες της αρχαιότητας. Όμως για να δώσουμε ένα χτύπημα στο ασυνείδητο και ελεεινό κατεστημένο χρειαζόμαστε μια σφήνα όπως έκανε ο Αλέξανδρος για να διαλύσει το υπέρογκο στράτευμα του Δαρείου. Και πάλι το ξέρω σκέφτεσαι ότι χρησιμοποιώ ως παράδειγμα μια πολεμική πραγματεία. Και πάλι σου δίνω δίκαιο αλλά μην ξεχνάς ότι τα πάντα δυστυχώς διευθετούνται με πόλεμο όταν δεν υπάρχει καλλίτερη λύση «Πατήρ πάντων πόλεμος εστί». Ο πόλεμος δεν γίνεται μόνο με σπαθιά και με δόρατα και με ατομικές βόμβες. Και μια ευγενική διαμάχη είναι ένας πόλεμος. Αυτό εννοούσε ο Ηράκλειτος. Εννοούσε την σύγκρουση των αντιθέσεων που πάντοτε ξεπηδάει κάτι καινούργιο. Εάν βέβαια οι συγκυρίες επιβάλουν να πάρεις το σπαθί στο χέρι δεν είναι καθόλου ανήθικο και απάνθρωπο αφού σε μια τέτοια περίπτωση προστατεύεις την απειλούμενη ζωή τόσο τη δική σου όσο και των αγαπημένων σου συνανθρώπων.

Για μένα ο Αλέξανδρος μέσα σε όλα τα λάθη που έκανε δεν χάνεται το γεγονός της απελευθέρωσης των Ελληνικών πόλεων της Ιωνίας αλλά και άλλων κρατών όπως η Αίγυπτος που καταδυναστευόταν από τον Δαρείο. Ακόμα απομάκρυνε τον μόνιμο κίνδυνο που διέτρεχε η Ελλάδα και ολόκληρη η Ευρώπη από την κατάκτηση των Περσών.

Δεν ξέρω πως το βλέπεις, αλλά εγώ δεν θα ήθελα να είμαστε απλώς θεατές σε μια τέτοια δραματική θεατρική παράσταση. Ασφαλώς δεν είναι ωραίο να σφάζονται και από τις δύο μεριές και όχι λίγες φορές αθώες ψυχές. Αυτή η σφαγή όμως έλαβε χώρα πολλές φορές στην Ελλάδα χωρίς να φταίνε οι Έλληνες. Μην ξεχνάς τον Μαραθώνα, την Σαλαμίνα, τις Θερμοπύλες, τις Πλαταιές. Και ο κίνδυνος της επανάληψης μιας τέτοιας τραγωδίας ήταν πολύ σίγουρος εάν δεν βρισκόταν ένας Φίλιππος και ένας Αλέξανδρος να δώσουν ένα τέλος στο πανηγύρι της αιματοχυσίας που προκαλούσαν πάντοτε οι Πέρσες.

Η άποψή σου για όσους μεγάλους σοφούς και επιστήμονες αναφέρεις είναι πολύ σωστή. Όλοι αυτοί είναι ήρωες και θεοί και ο Αλέξανδρος κατά ένα μεγάλο μέρος είναι δικό τους δημιούργημα. Με την αναβίωση της θεοποίησης του Αλεξάνδρου δεν πετάχτηκαν αυτοί στον Καιάδα. Αντίθετα θα πάρουν τη θέση που τους αξίζει τόσο στο ναό όσο και στις εκδηλώσεις. Όλοι αυτοί μαζί με τον Αλέξανδρο είναι μια αδιαχώριστη μονάδα. Και η μονάδα αυτή λέγεται «Ελληνισμός». Κανένας δεν είναι περιττός και ο καθένας έβαλε το δικό του επιστημονικό λιθαράκι στον ανεκτίμητο πύργο του ελληνικού πνεύματος.

Ο Αλέξανδρος δεν ήταν επιστήμων αλλά ήταν γεννημένος ηγέτης και η ύπαρξή του ήταν πολύτιμη αφού κατά κάποιον τρόπο έκανε αυτό που οι άλλοι δεν ήταν για κάτι τέτοιο εντεταλμένοι.

Με την αναβίωση της θεοποιήσεώς του δεν αλλάζει κάτι σχετικά με την προσφορά όλων αυτών που έθεσαν τις βάσεις των επιστημών και φώτισαν την οικουμένη με την δάδα του Προμηθέα. Απλώς υπάρχει ένας ηγέτης πλαισιωμένος από τα μεγάλα πνεύματα των προγόνων του Ελληνισμού, που συνιστούν μια τεράστια πνευματική δύναμη ικανή να σφηνωθεί στα κατεστημένα των εξουσιαστών με απώτερο σκοπό να τους αναγκάσει να γίνουν κοινωνικοί αποβλέποντας στο κοινό και όχι στο ατομικό συμφέρον.

Δυστυχώς αγαπητέ Νίκο πρέπει να σταματήσω. Έχω ένα σκύλο με ορό και διακόπτω συνεχώς επειδή μετακινείται και χάνεται η ροή του υγρού. Είναι πολύ άρρωστος. Κάνω ότι μπορώ να τον βοηθήσω και το καταλαβαίνει.

Σε χαιρετώ

Με την αγάπη μου σε όλη την οικογένειά σου

Αριστοτέλης