Προς την
Εφημερίδα Θεσσαλονίκη
Κύρια Ρένα Ακριτίδου
06.07.2009
Κυρία Ακριτίδου,
Στη σημερινή εφημερίδα της Θεσσαλονίκης, σελίδα 14 έχετε ένα άρθρο για τα θυρανοίξια του ”Ναού των Ελλήνων” από την συνέντευξή μου με την κυρία Χριστίνα Ταχίδου.
Δεν ξέρω και ούτε μπορώ να καταλάβω που μπορεί να οφείλεται η προσπάθεια βεβήλωσης αυτής της τόσο αγνής και άδολη εκδήλωσης.
Πρώτα, πρώτα εμείς δεν σας καλέσαμε, όμως σας δεχτήκαμε με ευγένεια και παρά την πίεση του χρόνου καθίσαμε και απαντήσαμε μόνο στις ερωτήσεις της κυρία Ταχίδου.
Εάν η κυρία Ταχίδου ήρθε να εκπληρώσει κάποιο σκοτεινό σκοπό ας προσπαθούσε να το κάνει με λογικά επιχειρήματα και να έφερνε στην δημοσιότητα ότι τρωτό και αντικοινωνικό είδε.
Κανένας δεν της είπε, ότι αυτός ο Ναός είναι ”Ναός των δωδεκαθεϊστών”. Σαν δημοσιογράφος που είναι οφείλει να γνωρίζει, ότι ουδέποτε υπήρξε θρησκεία δωδεκάθεου. Οι Έλληνες είχαν την ελληνική θρησκεία με σύμβολο το δωδεκάθεο.
Κανένας δεν είπε, ότι εμείς γιορτάζουμε τον θάνατο το Αλεξάνδρου επί δέκα χρόνια για τα 2.334 χρόνια από τον θάνατό του επί δέκα χρόνια. Της είπαμε, ότι κάνουμε μία επιτάφιο εκδήλωση εδώ και δέκα χρόνια προς τιμή του Αλεξάνδρου για τον θάνατό του και αυτή την χρονιά συμπληρώνει 2.334 χρόνια από τον θάνατό του. Εάν δε τρόμαξε επειδή είδε έναν κύριο και ταλαντούχο δραματικό ηθοποιό στα άσπρα ντυμένο ας της απαντήσει κάποιος ψυχίατρος που είναι περισσότερο αρμόδιος από μένα. Oμως απορώ πως δεν τρομάζει όταν βλέπει κάποιον στα μαύρα ντυμένο και τρομάζει όταν βλέπει ένα κοινό πολίτη στα άσπρα ντυμένο.
Κι ούτε μπορώ να καταλάβω τι σχέση θα μπορούσε να έχει η κοπέλα με το όνομα Υπατία και για ποιο λόγο σχολιάζεται.
Ακόμα της έκανε εντύπωση και σχολιάζει αρνητικά τις αναφορές μου στους προγόνους του Ελληνισμού. Τι θα ήθελε άραγε να ακούσει; Μήπως θα έπρεπε να αναφερθώ στους νέους και δανικούς προπάτορές μας ως ”χριστιανοί Ορθόδοξοι”; Δεν θα απέφευγα αλλά δεν με ρώτησε. Η ερώτηση που μου έκανε αφορούσε τους προπάτορες του Ελληνισμού και όχι της ορθοδοξίας.
Oσο δε για την ειρωνεία ότι είμαι έτοιμος να ξαναρχίσω την βουτιά στην ιστορία και τους μύθους χαρακτηρίζεται ως μικροπρέπεια και προγραμματισμένη κακή πρόθεση αφού εγώ ούτε χρόνο είχα, ούτε και την είχα καλέσει. Hρθε μόνη και ακάλεστη, απλώς με ειδοποίησε ότι θα έφθανε στο χώρο μας η ώρα 13.30 και εμείς την δεχτήκαμε με αγάπη και ευγένεια. Τα φτερά των παγονιών δεν της τα πουλήσαμε, της τα δωρίσαμε.
Θα μπορούσε η κυρία αυτή δημοσιογράφος να αναφέρει, ότι όλο αυτό το έργο που έγινε και καθιερώθηκε προς τιμή των Ελλήνων, έγινε με δαπάνες ιδιωτικές, χωρίς να επιβαρύνει το δημόσιο ταμείο και έγινε με γούστο και ενάγει τις ρίζες του στις συνήθειες των προγόνων μας.
Και τι το περίεργο είδε η κυρία στην έκθεση των ασπίδων και των δοράτων; Ούτε κόκαλα ούτε νεκροκεφαλές ήταν αλλά απλώς αντικείμενα που θύμιζαν τη ζωή των αρχαίων Ελλήνων.
Είναι ντροπή για ένα δημοσιογράφο να γίνεται υποχείριο κάποιων συμφερόντων που σκοπό έχουν να βεβηλώνουν κάθε αγνή και ηθική προσπάθεια των πολιτών.
Που θέλετε να πάει αυτός ο τόπος όταν γαλουχείται από ανεύθυνα και ακαλλιέργητα πρόσωπα;
Εμείς την δεχτήκαμε στο χώρο μας παρότι απρόσκλητη, την αγκαλιάσαμε και θυσιάσαμε ένα αξιόλογο μέρος του χρόνου μας, χωρίς να σκεφτούμε την παγίδα που θέλατε να στήσετε και την προσπάθειά σας να βγάλετε ότι αρνητικό υπήρχε και αφού δεν βρήκατε τίποτε γεννήσατε οι ίδιοι ότι θέλατε για να προσβάλετε ότι καλό και αγνό πλαισίωνε την τελετή.
Iσως πρέπει στο μέλλον να λάβουμε ανάλογες προφυλάξεις από την κακή πρόθεση των ασυνείδητων δημοσιογράφων που δυστυχώς δεν είναι λίγοι. Φαντάζομαι, ότι την επιστολή αυτή δεν θα την δημοσιεύσετε και αυτό θα επισφραγίσει την κακή πρόθεση. Εγώ θα συγχωρούσε κάθε λάθος αλλά ποτέ κάποια πρόθεση.
Oμως η επιστολή θα μείνει μαζί με το δημοσίευμα. Η κυρία μαγνητοφωνούσε ότι συζητήθηκε και η εκδήλωση βιντεοσκοπίθηκε με αποτέλεσμα να μπορέσουμε κάποτε να αποδείξουμε στο κοινό την παραχάραξη των γεγονότων και την ασυνειδησία ορισμένων δημοσιογράφων οι οποίοι πλαισιώνουν την εφημερίδα σας.
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Αριστοτέλης Κακογεωργίου