Αγαπητέ Πάτερ Ηλία,                                                          04.04.2017

Μου είχες γράψει, ότι είσαι 84  ετών και δεν μπορείς να συνεχίσεις την συνομιλία μαζί μου, ή μάλλον δεν είσαι πλέον σε θέση να  απαντήσεις στα συγκεκριμένα κείμενα της Αγίας Γραφής που ανέφερα.

Όμως απ’ ότι βλέπω δεν είσαι ειλικρινής. Σ’ αυτό το έγγραφο και σε άλλα που δεν απάντησα εξακολουθείς να κακολογείς τα των Ελλήνων. Αυτός είναι ο λόγος που αναγκάζομαι να σου απαντήσω. Οι  ηγέτες του χριστιανισμού αρέσκονται στον μονόλογο, ενώ οι Έλληνες μισούν τον μονόλογο γιατί δεν τρομάζουν από τις αντιθέσεις των συνομιλητών τους.

Ο Σώρρας δεν έχει καμιά σχέση με τον αρχαιοελληνισμό, αλλά ούτε και οι  θαυμαστές του. Μήπως βόλεψε αυτό την κυρία Εκκλησία γιατί βρήκε πάτημα να  πυροβολήσει τον Ελληνισμό; Γιατί πιάσατε τον Σώρρα και δεν  μπορέσατε να καμαρώσετε τις γνήσιες και αγνές κινήσεις των θαυμαστών της Αρχαιότητας; Όταν αντίκρισαν οι δεσποτάδες σας, τους ναούς προς τιμή των Ελλήνων και τις αγνές και καθαρές εκδηλώσεις  προς τιμή των προγόνων μας, τους έπιασε ναυτία και άρχισαν να κηρύττουν εναντίον μας.  Τώρα βρήκατε ευκαιρία να κατηγορήσετε τους λάτρες των Ελλήνων επειδή βρέθηκε κάποιος που χρήζει  ψυχιατρικής θεραπείας, όπως και όλοι οι πολιτικοί αλλά το ίδιο και οι περισσότεροι πνευματικοί ηγέτες. Γιατί Πάτερ Ηλία σας βολεύει να βάζετε τα πάντα μέσα σε ένα καζάνι;  Και εσύ ο ίδιος άρπαξες την ευκαιρία αυτή και άρχισες να ειρωνεύεσαι όπως «Γιατί πιστεύουν ότι η ανάσταση της αρχαίας θρησκείας θα συνεπιφέρει την ανάσταση και της αρχαίας αίγλης». Γιατί ξέφυγες από τον Σώρρα και άρχισες να τα βάζεις με τα των Ελλήνων; Αγαπητέ Πάτερ Ηλία, είτε το θέλετε, είτε όχι η Ελλάδα μεγαλούργησε με  τα παιδιά του Δία, τον Ηρακλή, τον Περσέα, τον Αιακό, τον Μίνωα, τον Ραδάμανθυ, τον Διόνυσο, τον Μιλτιάδη, τον Λεωνίδα, τον Θεμιστοκλή, τον Παυσανία και τον Αλέξανδρο, ενώ  καταστράφηκε κυριολεκτικά  και εξαφανίστηκε  από τον Χριστό  που ήταν μοναχογιός και νόθος γιος του Γιαχβέ ή του κυρίου όπως εσείς τον αποκαλείτε,  επειδή σας τρομάζει η αλήθεια. Γιατί δεν λέτε στους πιστούς ότι ο δήθεν παντοδύναμος και πανάγαθος θεός-Γιαχβέ είναι το κατασκεύασμα του Μωϋσή;

Αφού όμως μου έδωσες το δικαίωμα και μια που πλησιάζει η πλέον εγκληματική ημέρα του  ΠΕΣΑΧ –Πάσχα, είμαι σαν Έλληνας υποχρεωμένος να στείλω το μήνυμα στους πιστούς οι οποίοι ποτέ δεν άκουσαν την αλήθεια από τα  χείλη των αντιπροσώπων του  Ιεχωβά, παρότι όλοι σας  ισχυρίζεσθε ότι αντιπροσωπεύετε την αλήθεια, με την οποία ουδεμία σχέση έχετε. Ίσως και εσύ να μην γνωρίζεις ακριβώς τι σημαίνει  Πάσχα όπως σχεδόν και όλοι οι πιστοί. Διάβασε λοιπόν και θαύμασε τα κατορθώματα του «πανάγαθου» και «παντοδύναμου» θεού που μας φορτώσατε και  τολμάτε να κατηγορείτε  τους θεούς που δημιούργησε το υπέρτατο ελληνικό πνεύμα

Κεφάλαιο 12, εδάφιο 11  Έξοδος

«Αυτή θα  είναι η γιορτή του «Πάσχα» για να τιμήσετε εμένα τον Θεό. Εσείς θα είσθε ζωσμένοι, με τη ζώνη σας με τα σανδάλια στα πόδια και με το ραβδί στο χέρι»

Εδάφιο 12 του ίδιου κεφαλαίου

«Κι εγώ (ο Θεός), τη νύχτα εκείνη θα περάσω μέσα από την Αίγυπτο και θα θανατώσω κάθε πρωτότοκο στη χώρα. Τα πρωτότοκα των ανθρώπων και τα πρωτογέννητα των ζώων. Εγώ ο ίδιος ο Θεός θα εκτελέσω την απόφασή μου ενάντια σ’ όλους τους Θεούς της Αιγύπτου.

Κεφάλαιο 11, εδάφιο 5, Έξοδος

«Κάθε πρωτότοκος γιος στη χώρα θα πεθάνει από τον πρωτότοκο του Φαραώ, το διάδοχο του θρόνου, ως τον πρωτότοκο της δούλης που εργάζεται στους μύλους κι ως τα πρωτογέννητα των ζώων. Θα γίνει τόσος μεγάλος θρήνος σ’ ολόκληρη την Αίγυπτο, που όμοιός του δεν έγινε ποτέ στο παρελθόν, ούτε και  πρόκειται να γίνει στο μέλλον»

Τι σχέση έχει η ανάσταση που κολλήσατε και παντρέψατε με αυτήν την απαίσια πράξη του «παντοδύναμού» σας θεού. Τι σχέδιο εκκλησία της Ελλάδος μπορεί να είναι μια ομάδα «δεσποτών» που επέβαλε και επιβάλει στους Έλληνες να ξεχάσουν την καταγωγή τους, να θάψουν τους προπάτορές τους, να βεβηλώσουν τα ιερά τους και να υιοθετήσουν  ως καταγωγή τους την εβραϊκή ρίζα, να δοξολογούν και να υμνούν τους προπάτορες των Εβραίων ως δικούς τους, να θαυμάζουν τους ήρωες των Εβραίων και να τους έχουν πρότυπα τα παιδιά των Ελλήνων. Τώρα σε αυτή την φονική εορτή του ΠΕΣΑΧ θα μάθουν πολλά τα παιδιά για τους Εβραίους και ίσως να  βρέξουν και αρκετές πετσέτες  για το μαρτύριο του Εβραίου Χριστού (τον οποίο και εγώ λυπάμαι) και διευκρινίζω ότι για όλα τα αίσχη του χριστιανισμού ο μόνος που δεν έφταιξε ποτέ είναι αυτός. Αλλά σε ρωτάω Πάτερ Ηλία, πότε δάκρυσαν οι Ελληνοχριστιανοί για το ηρωϊκό μαρτύριο  των 300 στις Θερμοπύλες, των ηρώων της Μάχης του Μαραθώνα, της Σαλαμίνας, των Πλαταιών, της μάχης του Γρανικού, της Ισσού, των Γαυγαμήλων, του Υδάσπη και όλων  των εκατομμυρίων γνήσιων Ελλήνων που σφαγιάστηκαν από την λαίλαπα του χριστιανισμού επειδή έμειναν πιστοί στα των προγόνων τους; Ασφαλώς Πάτερ υπάρχουν πολλοί φευγάτοι στον ελληνιστικό τομέα  αλλά μήπως  στον χριστιανισμό είναι απόντες; Είναι λίγοι αυτοί που βεβηλώνουν τα πάντα είτε είναι ξύπνιοι, είτε ψυχασθενείς, είτε απατεώνες;

Το Ελληνικό πνεύμα δεν έχει σχέση με κανένα απ’ αυτούς που βγαίνουν στους δρόμους και το παίζουν Έλληνες. Το πνεύμα και η τέχνη των Ελλήνων είχαν ντύσει το άγαλμα  του πρώτου και μέγιστου θεού Δία με απέραντο φως και μοναδική χάρη. Οι Έλληνες παρουσίασαν τον θεό τους τόσο θεσπέσιο και λαμπρό, ώστε κανένας από όσους το αντίκριζαν να μην μπορεί ποτέ να σχηματίσει εύκολα άλλη εικόνα. Η επιθυμία των Ελλήνων ήταν να παρουσιάσουν τον άγνωστο κατ ουσία θεό, με την τέχνη και τη νόησή του ως το «Ύψιστο και Τελειότατο Ον».

Δυστυχώς Πάτερ Ηλία δεν κατάφερε ο χριστιανισμός να φέρει έναν άξιο θεό που θα νικούσε στις αρετές τον θεό των Ελλήνων. Δεν μπορείς να μου παρουσιάσεις καμιά αισχρή πράξη του Δία όπως μπορώ εγώ να σου παρουσιάσω χιλιάδες αισχρές πράξεις και πρωτόγνωρες εθνοκτονίες του «πανάγαθου»θεού Ιεχωβά που μας φέρατε και μας καταντήσατε στα σημερινά χάλια. Όλα αυτά τα λαμόγια που  θέλεις να κατηγορείς, είναι παιδιά του Ιεχωβά και όχι του Δία. Και αυτό πιστεύω να το γνωρίζεις καλά.

Και το Σώρρα πρέπει να κυνηγήσουν, και τους άχρηστους και απατεώνες πολιτικούς  αλλά και πολλούς από τους «δεσποτάδες» που ούτε έλληνες, ούτε χριστιανοί, αλλά ούτε και άνθρωποι είναι.

Σε χαιρετώ

Αριστοτέλης Κακογεωργίου για την Ομάδα «Ε» Έψιλον

Κείμενο Πάτερ Ηλία:

Κάποιος πιστός οπαδός του κ. Σώρρα με πήρε και πήγαμε ν’ ακούσουμε το ίνδαλμά μου, που θα μιλούσε σε κάποιο κέντρο έξω απ’ το Αγρίνιο. Η αίθουσα ήταν γεμάτη και, μέχρις ότου αφιχθεί ο ίδιος, κάποιος άλλος μας μιλούσε γύρω απ’ τα θρυλούμενα εξακόσια (600) δις. Όταν ήρθε ο κ. Σώρρας, χαιρέτησε με τον ανάλογο αέρα των πολιτικών και αφού κάθισε, άρχισε να μιλά για την αρχαία θρησκεία. Δεν θέλησα να μπερδευτώ σε τέτοιου είδους συζήτηση. Αλλά, όταν μας διάβασε τον περίφημο όρκο, διαμείφθηκε ανάμεσά μας ο εξής διάλογος:

«Όποιος δώσει αυτόν τον όρκο, είπα στο ακροατήριο, παύει να είναι χριστιανός».-«Μήπως, μου αντείπε ο κ. Σώρρας, δεν υπάρχει και ο χριστιανικός όρκος»; -«Κακώς υπάρχει, του αποκρίθηκα. Γιατί το Ευαγγέλιο απαγορεύει ρητά τον όρκο»!  Άρχισαν απ’ το ακροατήριο αποδοκιμασίες σε βάρος μου και η συνηθισμένη σ’ αυτές τις περιπτώσεις καταδρομή εναντίον των κληρικών. «Αν έχετε κάτι εναντίον μου, είπα, να το πείτε. Αν όμως έχετε εναντίον κάποιων άλλων κληρικών να πάτε σ’ αυτούς να τα πείτε»! Και, δεδομένου ότι δεν υπήρχε περιθώριο συζήτησης, αποχώρησα.

Πέραν όμως αυτού αναρωτιέμαι, αν ο κ. Σώρρας, μιλώντας για τα εξακόσια δις ή τα τρία τρις, που ισχυρίζεται ότι διαθέτει, τα υπόσχεται σαν δόλωμα προκειμένου να εκμεταλλευτεί την ευπιστία των ανθρώπων της ανάγκης ή μήπως πρόκειται για κάποιον Δον Κιχώτη, που κυνηγάει ανεμόμυλους. Αλλά αυτό που προπάντων δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί τα όσα λέει και κάνει ο κ. Σώρρας συνιστούν εγκληματική οργάνωση, ενώ  δεν συνιστούν εγκληματική οργάνωση τα όσα λέει και κάνει  ο σωρός όλων εκείνων, που φώναζαν «λεφτά υπάρχουν», για σύρουν το λαό στο κρεματόριο του ΔΝΤ και των λοιπών ληστρικών «θεσμών». Οι οποίοι, παρόλα αυτά ζουν πλουσιοπάροχα και απολαμβάνουν τα κέρδη της εσχάτης σε βάρος του λαού και της πατρίδας προδοσίας τους. Των οποίων μάλιστα περιφρουρείται η περιούσια ύπαρξή με διμοιρίες από αστυνομικούς «προστάτες», υποτίθεται, «του πολίτη». Και απορώ πώς κανένας εισαγγελέας δεν άκουσε κάτι για τις τεράστιες απάτες και κομπίνες τους, ώστε να τους εγκαλέσει, προκειμένου να τιμωρηθούν για τα επίχειρα της κακουργίας τους. Κι όμως σε βάρος του κ. Σώρρα επέπεσε βαρύς ο πέλεκυς της δικαιοσύνης. Κι, όχι μόνο σε βάρος του ίδιου αλλά και της συζύγου του, η οποία, τον παρέσυρε, όπως ειπώθηκε, στην παρανομία, όπως η προμήτορά μας Εύα τον προπάτορα μας Αδάμ. Και, προκειμένου να τον συλλάβουν, κινήθηκαν εναντίον του, επίγειες, θαλάσσιες και εναέριες αστυνομικές δυνάμεις. Και πριν απ’ όλους βέβαια τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ.

Κι όσο για την επιλογή της αρχαίας θρησκείας ο κ. Σώρρας δεν είναι μοναδικός. Υπάρχουν και άλλοι. Εκ των οποίων κάποιοι κατέχονται, ίσως απ’ το σύνδρομο του δονκιχωτισμού. Γιατί πιστεύουν ότι η ανάσταση της αρχαίας θρησκείας θα συνεπιφέρει την ανάσταση και της αρχαίας αίγλης. Οπότε, σύμφωνα με τον Καβάφη, «την Κοινήν Ελληνική λαλιά ως την Βακτριανή την πήγαμε κι ως τους Ινδούς». Αλλά υπάρχουν και κάποιοι άλλοι- αργυρώνητα δυστυχώς όργανα ξενικής προπαγάνδας-που προσπαθούν ανάμεσα στα τόσα άλλα ανθελληνικά ιδιοσκευάσματα, που έχουν επινοήσει, ν’ αναστήσουν και την διαπάλη της αρχαίας θρησκείας με το χριστιανισμό, προκειμένου να διαβρώσουν και εξαρθρώσουν τον πολιτισμό μας. Επωφελούμενοι δυστυχώς απ’ τα’ αμαρτήματα ημών των τωρινών χριστιανών, που  καταπροδώσαμε τον χριστιανισμό και αναποδογυρίσαμε το Ευαγγέλιο.

Και, για να μην πάμε μακριά, επί του προκειμένου, χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ευαγγελική περικοπή (Μάρκου, 10, 35-45), που διαβάστηκε σήμερα στις εκκλησιές. Όπου οι μαθητές του Χριστού ερίζουν για αρχηγικά πρωτεία και ο Χριστός καταδικάζει απερίφραστα τη νοοτροπία αυτή. Λέγοντάς τους, πως τέτοιες φιλοδοξίες χαρακτηρίζουν τους αλλόθρησκους αλλά σε καμιά περίπτωση εκείνους, που θα τον ακολουθήσουν. Γιατί αυτός ο ίδιος δεν ήρθε να κυριαρχήσει αλλά να υπηρετήσει τους συνανθρώπους του και να θυσιαστεί για χάρη τους.

Κι αν θέλετε να διαπιστώσετε την κραυγαλέα επί του προκειμένου, αντίθεση με το πνεύμα του Ευαγγελίου δεν έχετε παρά να ρίξετε μια ματιά στον τρόπο με τον οποίο πολιτεύονται οι, λεγόμενοι, δεσποτάδες. Που, ενώ και μόνο η προσφώνηση «δεσπότης» θ’ αποτελούσε ύβρη σ βάρος ενός  εκπροσώπου του Χριστού, αυτοί ναρκισσεύονται να τους την απονέμουν. Και παράλληλα έχουν καθιερώσει ανάλογο τρόπο ζωής και συμπεριφοράς απέναντι στο χριστεπώνυμο πλήρωμα. Ή μήπως το λαό δεν τον έχουν θάψει στο περιθώριο της έσχατης περιφρόνησης, αφού αναπαράγουν εαυτούς και αλλήλους, χωρίς να λαβαίνουν ούτε στο ελάχιστο υπόψη  την ύπαρξή του; Ενώ  αντιμετωπίζουν τους κληρικούς και τους μοναχούς με τρόπο που θυμίζει τον «Υπεράνθρωπο» του Νίτσε και σε καμιά περίπτωση το Ευαγγέλιο του Χριστού! Αφού είναι «νομοθέτες του εαυτού τους και εκτελεστές του νόμου τους». Φτάνοντας στο σε τέτοιο βαθμό αφροσύνης κάποιοι, ώστε να υποστηρίζουν ότι «νόμος είναι η υπογραφή τους». Αναδεικνύοντας έτσι, όπως όλοι οι τύραννοι, ως ύψιστα προσόντα για την ανάδειξή των υποτελών τους κληρικών το χαφιεδισμό και την κολακεία. Και καταδιώκοντας αμείλικτα την αξιοπρέπεια και την ελευθερία της σκέψης.

Γράφοντάς αυτά, δεν επιδιώκω να γίνω συνήγορος του κ. Σώρρα. Απλά θέλω να τονίσω ότι πριν κρίνουμε κάποιον απαραίτητη προϋπόθεση είναι η σύγκριση με τις ανάλογες περιπτώσεις. Γιατί,  αν κυνηγάμε τον κ. Σώρρα και δεν βλέπουμε το σωρό των μεγαλοαπατεώνων, που μας έφεραν στο σημερινό κατάντημα  ερχόμαστε σε κραυγαλέα αντίθεση με το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Κι ακόμη πιο πέρα εμπίπτουμε στην αρμοδιότητα των λόγων του  Χριστού για τους «διυλίζοντες τα κουνούπια και καταπίνοντες τις καμήλες» φαρισαίους (Ματθαίου, ΚΓ, 24)…

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο Αλέξανδρος αυτοανακηρύχθηκε θεός. Αυτή η άποψη είναι λανθασμένη. Μπορούμε κάλλιστα να πούμε ότι δέχτηκε την αναγόρευση του, αλλά δεν αυτοανακηρύχθηκε.

Ο Αλέξανδρος ήξερε τότε αυτό που διατύπωσε ο Γάλλος ιστορικός. Ότι δηλαδή οι λαοί για να νιώσουν δυνατοί θεοποιούν τους ηγέτες τους. Οι δε ηγέτες για να εδραιώσουν τις κυριαρχίες τους κρίνουν σκόπιμη και συμφέρουσα τη θεοποίησή τους.

Αλλά επειδή φανταζόταν τις αντιδράσεις που θα συναντούσε η θεοκατάταξή του στην Ελλάδα όπως ανέφερα πιο πάνω, σκέφτηκε να ξεκινήσει από την Αίγυπτο και να την εφαρμόσει στη συνέχεια σταδιακά πρώτα σε μέρη όπου υπήρχε ήδη παράδοση θεοποίησης των ηγεμόνων, όπως στα ανατολικά Κράτη και μετά στην Ελλάδα.

Δυστυχώς οι Έλληνες δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν τα πλεονεκτήματα αυτής της ιδιότητας και κυρίως τα οφέλη που θα προέκυπταν για τη χώρα και τον λαό. Προτίμησαν να εισαγάγουν έναν ξένο και ιστορικά άγνωστο Εβραίο ως θεό και να υποτιμήσουν συγχρόνως τον δικό τους πρόγονο, ο οποίος έγραψε την μοναδική ιστορία στον κόσμο και κατόρθωσε να χαράξει νέες κοινωνικές γραμμές για την τότε γνωστή ανθρωπότητα.

Έτσι έθαψαν το μεγαλείο που περίμενε την Ελλάδα και την οδήγησαν στην δουλεία και την καταφρόνια σύμφωνα με το σχέδιο που είχαν προγραμματίσει οι προαιώνιοι εχθροί του ελληνισμού και οι οποίοι φρόντισαν και για την διακοπή του έργου του Αλεξάνδρου κόβοντας το νήμα της δημιουργικής ζωής του.

Αντίθετα οι λαοί της Περσίας καταλαβαίνουν τον Αλέξανδρο με την δική τους ψυχή και τον εκφράζουν με τη δική τους γλώσσα. Τον παραλαμβάνουν διά της αραβικής παραδόσεως με μία μυστηριώδη αλληλουχία, ίσως και πάλι μοναδικών εις τα χρονικά όλων των λαών και έτσι κάνουν τον θρύλο Αλέξανδρο δικό τους. Του δίνουν ποιητικά χαρίσματα της δικής τους φυλής. Τον αναγορεύουν σε ουράνιο ήρωα, σε θεό ο οποίος πρωτοστατεί σε καθετί το αγαθόν, το ευγενές και το ωραίο.

Ο Αλέξανδρος δεν είχε προκαταλήψεις όπως πολλοί άλλοι Έλληνες και δεν δυσκολεύτηκε να εντάξει τα σύμβολα και τους θεούς της Αιγύπτου στη δική του πίστη, λέγοντας στους αξιωματικούς του πως όλοι οι θεοί μιλούν την ίδια γλώσσα.

Εμείς οι σημερινοί Έλληνες αγνοούμε ότι ο Αλέξανδρος αναγορεύτηκε θεός του από το Μαντείο του Άμμωνα στην Λιβύη όπως αγνοούμε και την θεοκατάταξή του στο ελληνικό Πάνθεο, που έγινε επίσημα στην Αθήνα από τους δικούς μας προγόνους.

Ο Αλέξανδρος ήταν κυριευμένος από την επιθυμία να επισκεφθεί το Μαντείο του Άμμωνα–Δία και να πάρει ένα χρησμό που θα τον κρατούσε μυστικό μέχρι το θάνατό του.

Μετά από τόσες υπερφυσικές επεμβάσεις στη ζωή του Αλεξάνδρου,  γιατί να μην πίστευε ότι η απώτερη καταγωγή του έφθανε και μέχρι τον Δία, αφού από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από τον Ηρακλή και ο Ηρακλής είχε γεννηθεί από την Αλκμήνη και τον Δία;

Θα μπορούσε λοιπόν όπως ο Ηρακλής δεν ήταν γιος του Αμφιτρύωνα αλλά γιος του Δία, να  μην είναι και ο Αλέξανδρος γιος του Φιλίππου αλλά γιος του Δία.

Η κρίσιμη στιγμή για την υλοποίηση αυτής της επιθυμίας έφθασε, όταν ο Αλέξανδρος την άνοιξη του 332 π.Χ. αποφάσισε να πορευθεί προς τα βάθη της Λιβυϊκής ερήμου, για να φθάσει στην όαση Σίβα όπου βρισκόταν  το Μαντείο του Άμμωνος.

Έτσι ο Αλέξανδρος αφού διέσχισε τη Φοινίκη, τελείωσε την πολιορκία της Τύρου που συνοδεύτηκε με την κακή μοίρα των κατοίκων και τον θάνατο του κυβερνήτη της Γάζας του Βάτιδος, περνάει μέσα από την έρημο και φθάνει στην όαση της Σίβας, όπου το Μαντείο του Άμμωνα-Δία τον ανακηρύσσει Θεό ως γιο του Ήλιου ή του Άμμωνα Δία. Το Μαντείο βρισκόταν  πάνω στο λόφο Αχούρμι στο κέντρο της Όασης.  Έτσι πάνω σε ένα όγκο από βράχια ξεπρόβαλλε μέσα από τα δάση με τους φοίνικες.

Ο Αρριανός λέει ότι αποφάσισε να συμβουλευτεί το εν λόγω Μαντείο, όχι μόνο επειδή το είχαν συμβουλευτεί οι πρόγονοί του, ο Ηρακλής και ο Περσέας σύμφωνα με την παράδοση αλλά επειδή ήθελε να μάθει πιο θετικά εάν ο ίδιος καταγόταν από τον Άμμωνα «ή να πει ότι το έμαθε».

Χαρακτηριστικές είναι οι τελευταίες λέξεις του Αρριανού «ή φύσων γε εγνωκέναι».

Όταν έφθασαν στο Μαντείο ο Αλέξανδρος πήγε κατευθείαν στο ιερό και τότε ο «προφήτης» που ήταν κορυφαίος των ιερέων, τον χαιρέτησε  εξ ονόματος του θεού Άμμωνα «ως από πατρός».

Και ο Αλέξανδρος έσπευσε να θέσει το ερώτημα, εάν από τους  δολοφόνους του πατέρα του διέφυγε κάποιος τη ματιά του θεού. Τότε ο προφήτης του τόνισε ότι ο πατέρας του δεν είναι θνητός. Ο Αλέξανδρος επέμεινε ρωτώντας εάν τιμωρήθηκαν όλοι οι δολοφόνοι του Φιλίππου. (Πλούταρχος). Ο Αλέξανδρος ήθελε κατά κάποιον τρόπο να αντιδράσει με μια πολύ ευγενική υπεκφυγή στον χαιρετισμό του προφήτη που τον αναγόρευε θεό.

Όταν ο Αλέξανδρος βγήκε από το ναό του Άμμωνα-Δία, ήταν πολύ παράξενος και απροσπέλαστος. Η έκφρασή του είχε κάτι ανεξήγητο που τον κρατούσε σιωπηλό και ερωτηματικό. Ο Ηφαιστίων τον ρωτούσε χωρίς διακοπή, τι του είπαν οι ιερείς. Ο Αλέξανδρος δεν απαντούσε. Το μόνο που τους είπε ήταν, πως είχε ορκισθεί να αποκρύψει την θεϊκή βούληση. Το μυστικό αυτό ήταν επτασφράγιστο, σταθερά αμπαρωμένο στα βάθη της ψυχής του. Αυτό το μυστικό δεν αποκαλύφθηκε ποτέ σε κανένα.

Ο Πλούταρχος ισχυρίζεται, ότι ο Αλέξανδρος δεν είχε κυριευθεί από την ιδέα της «θειότητας» για το πρόσωπό του.

Κάποτε μάλιστα από ένα τραύμα του Αλεξάνδρου έτρεχε αίμα και ο ίδιος είπε, ότι αυτό που έτρεχε δεν ήταν Ιχώρ δηλαδή «ἄμβροτον αίμα» όπως γράφει η Ιλιάς Ε 339 – 340 που τρέχει από τις φλέβες των θεών αλλά αίμα θνητού. Αυτό το αναφέρει ο Αριστόβουλος Αριστοβούλου, ο οποίος είχε εκστρατεύσει μαζί με τον Αλέξανδρο ως μέλος της αρχιτεκτονικής και πολεοδομικής ομάδας τεχνιτών.

Την ίδια διαπίστωση κάνουν ο Πλούταρχος, ο Κούρτιος Ρούφος, ο Σενέκας και ο Αθηναίος.

Σε  μια άλλη περίπτωση κατά τον Πλούταρχο, όταν ακούστηκε ένας φοβερός κεραυνός και όλοι τρόμαξαν, ο φιλόσοφος Αναξαγόρας από τα Άβδηρα που συνόδευε τον Αλέξανδρο στην εκστρατεία τον ρώτησε εάν και αυτός ως γιος του Δία θα μπορούσε να εξαπολύσει ένα τέτοιο κεραυνό και ο Αλέξανδρος του απάντησε γελώντας. «δεν θέλω να τρομάξω τους φίλους μου».

Ο λαός της Αιγύπτου χαιρέτησε τον Αλέξανδρο ως απελευθερωτή από τους Πέρσες, οι οποίοι είχαν φερθεί πολύ βάρβαρα ατιμάζοντας και τα ίδια τα ιερά των Αιγυπτίων. Είχαν σκοτώσει τον ιερό ταύρο Άπι και είχαν αδιαφορήσει για όλα τα ιερά ήθη και έθιμα του τόπου.

Ο Αλέξανδρος που στέφτηκε Φαραώ στο ναό του θεού Φθα, έβλεπε την Αίγυπτο με σεβασμό και δέος, αφού οι Έλληνες πίστευαν πως εκεί έπρεπε να ζούσαν Έλληνες σοφοί και άλλοι άνθρωποι από τους οποίους μετά τον μεγάλο κατακλυσμό του Δευκαλίωνα οι εναπομείναντες Έλληνες είχαν διδαχθεί να χτίζουν, να ζωγραφίζουν, να φιλοσοφούν, να ασχολούνται με την ποίηση, να ανακαλύπτουν και να εμπορεύονται όπως πριν τον κατακλυσμό οι πρόγονοί τους.

Ο εν συνεχεία ζωγραφικός πίνακας εικονίζει την τελετή, κατά την οποία ο Αλέξανδρος αναγορεύεται θεός από το επίσημο ιερατείο του Άμμωνα Δία, το οποίον ήταν εφάμιλλο του Μαντείου των Δελφών.

Στην Σίβα υπάρχει ένας θρύλος της Χαμίσα, μίας όμορφης ιέρειας και πριγκίπισσας, που ήταν πιστή φίλη του Αλεξάνδρου και περίμενε την επιστροφή του αγαπημένου της. Ανέβαινε με το άσπρο άλογο στην κορυφή του λόφου και από εκεί χαιρετούσε τον φωτεινό ήλιο καθώς έλουζε το λαμπρό ιερό που βρισκόταν εκεί εις μνήμην του Αλεξάνδρου.

Εκεί καθόταν και ανέμενε την επιστροφή του, παρότι ήταν βέβαιη ότι και από τον κάτω κόσμο συνέχιζε να κυβερνά το αχανές γήινο βασίλειό του.

Πολλές φορές ψιθυρίζοντας, σκεφτόταν ότι ο Αλέξανδρος έφυγε τιμημένος και θεοποιημένος, για να επιστρέψει πάλι όταν φτάσει ο κατάλληλος χρόνος και  κρίνει σκόπιμο ο πατέρας του, ο Άμμωνας Δίας.

Πολλοί από τους εκεί κατοίκους πιστεύουν ότι η Χαμίσα βγαίνει τη νύχτα με το άλογο της και καλεί τον Αλέξανδρο να ξαναγυρίσει στον επάνω κόσμο, για να πάρει ξανά την τύχη του κόσμου στα χέρια του.

Ένας άλλος θρύλος λέει ότι με την πάροδο του χρόνο, το Μαντείο του Άμμωνα άρχισε να φθίνει. Για να παραμείνουν όμως οι φρουροί του ιερού του Αλεξάνδρου, ο θεός Άμμωνας, μετέτρεψε τους φρουρούς σε φίδια και σκορπιούς, ώστε να φρουρούν το ιερό από κάθε κακοποιό. Έτσι οι κάτοικοι θεωρούσαν τα φίδια και τους σκορπιούς ιερά και δεν τα θανάτωναν.

Ίσως ο ως αρχιτέκτονας να επιμελήθηκε το χτίσιμο του τάφου, αλλά ο Αλέξανδρος δε θάφτηκε ποτέ εκεί. Υπάρχει το θαυμαστό μνημείο προς τιμή του θεού Αλεξάνδρου. Ο Αλέξανδρος πήγε στην όαση τον Φεβρουάριο του 331 π.Χ.

Ο Τραϊανός είχε ιδρύσει πολλά ιερά στην Ρώμη, αφιερωμένα στον Αλέξανδρο και είχε θεσπίσει λατρεία προς τιμή του.

Έβλεπε λοιπόν ο Αλέξανδρος να συνδέουν  την ύπαρξή του πολλά πράγματα με την Αίγυπτο και ένιωθε νομικά και ηθικά υποχρεωμένος να ανταποκριθεί στις ανάγκες που είχε ο Αιγυπτιακός λαός μετά την απελευθέρωσή τους από την περσική κατοχή.

Οι Αιγύπτιοι περίμεναν τον Νεκτανεβώ, ο οποίος ήταν ο τελευταίος βασιλιάς πριν την κατάκτησή τους από τους Πέρσες ως Μεσσία. Σαν ένα βασιλιά που θα επέστρεφε για να διώξει τον ξένο κατακτητή. Αυτός είναι ο λόγος που αποδέχτηκαν τον Αλέξανδρο στη Μέμφιδα σαν γιο του Νεκτανεβώ, τον οποίο θεωρούσαν ως ενσάρκωση του Νεκτανεβώ.

Οι Αθηναίοι ως εκπρόσωποι των Ελλήνων προβαίνουν σε θεοκατάταξη του Αλεξάνδρου στο Ελληνικό Πάνθεο.

Για να πραγματοποιήσει ο Αλέξανδρος αυτό το ιερό και ιστορικό όραμα έπρεπε να  αναγνωρισθεί ως θεός και από τις ελληνικές πόλεις της κυρία Ελλάδος.

Έτσι προέβη στην έκδοση του τότε διατάγματος περί θεοκατατάξεώς του στο Ελληνικό Πάνθεο, το οποίο διάταγμα δεν είχε ψυχολογικά κίνητρα, όπως κάποιοι ισχυρίζονται, αλλά καθαρά πολιτικά.  (οπ. π. τ.Β’ σ. 307-308).

Ο Αλέξανδρος το 324 π.Χ. έστειλε στα Ολύμπια τον Σταγειρίτη Νικάνορα με έγγραφη εντολή να ανακοινώσει την απόφαση του στους εκπροσώπους των ελληνικών πόλεων, σχετικά με την θεοκατάταξή του στο ελληνικό Πάνθεο. Η αντίδραση τους δεν ήταν και τόσο ευχάριστη για τον Νικάνορα. Κάποιοι μάλιστα το θεώρησαν προσβλητικό. Θεώρησαν προσβλητικό ένα ιστορικό γεγονός που προετοίμαζε  για την Ελλάδα την μεγαλύτερη και μοναδική δόξα και αίγλη παγκοσμίως, χωρίς να θεωρήσουν καθόλου προσβλητικό την μετατροπή ενός ολόκληρου λαού σε νόθα και κακοποιημένα τέκνα των Εβραίων προπατόρων.

Ο ρήτορας Πυθέας μάλιστα κατηγόρησε τον Αλέξανδρο για ασεβή απόφαση. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο ο Πυθέας που ήταν και πολιτικός (187 F και 804 Β) λύγισε μπροστά στα δώρα του Αντίπατρου στον Λαμιακό πόλεμο και συμμάχησε μαζί του εναντίον των συμπολιτών του. Αυτή η πραγματική εθνική προδοσία δεν ήταν για τον Πυθέα ασέβεια, αλλά ήταν ασέβεια η θεοποίηση του Αλεξάνδρου.

Οι Σπαρτιάτες απάντησαν λακωνικά. «Εάν θέλει να είναι, ας είναι».

Η εχθρική Μεγαλόπολη όμως δίπλα στη Σπάρτη αποδέχτηκε τη θεοποίηση του και ύψωσε προς τιμήν του θεού Αλεξάνδρου ιερό δίπλα στο ιερό του Άμμωνος.

Στην Αθήνα προκλήθηκε πολιτικός σάλος. Ο Δημάδης έκανε πρόταση αποδοχής, αλλά του αντιτάχθηκε ο Δημοσθένης, ο οποίος χαρακτήρισε την ενέργεια ως ασέβεια όπως και ο Πυθέας.

Τελικά ως πολιτικός πρότεινε να διαπραγματευτούν και μάλιστα να δεχτούν μεν τη θεοποίηση του με αντάλλαγμα όμως την επιστροφή των πολιτικών εξόριστων που ως δημοκρατικοί θα ενίσχυαν τη δική του παράταξη. Μπροστά στο συμφέρον παραμερίζονται όλες οι αξίες και τα ιδανικά. Σκέφτηκε ο Δημοσθένης την πολιτική του προβολή και ενδυνάμωση.

Εντελώς αντίθετοι ήταν ο Αθηναίος ρήτορας και ο Λυκούργος.

Κάποιοι θερμόαιμοι διακήρυξαν ότι δεν αρκεί η άρνηση, αλλά αφού θέλει να υψώσει τον εαυτό του ως τον ουρανό πρέπει να του κηρύξουν τον πόλεμο. Παρεμβαίνοντας ο Δημάδης συμπλήρωσε πολύ σοφά: «Οι Αθηναίοι με το να θελήσουν να περιφρουρήσουν τον ουρανό, θα χάσουν και τη γη».

Τελικά σταμάτησαν οι διαπληκτισμοί και ο Δημοσθένης πρότεινε ψήφισμα που αναγνωρίζει στον Αλέξανδρο το δικαίωμα να είναι συνέστιος στον Όλυμπο του Διός.

Ο Αιλιανός γράφει ότι όλοι οι Έλληνες τον ανακήρυξαν θεό εκτός των Λακεδαιμονίων. Κοντά στους άλλους θεούς ένας ακόμα τόσο δυνατός που θα εμπνεύσει τους καλλιτέχνες, τους τεχνίτες και θα δώσει ευκαιρίες ξεφαντώματος στο λαό, δε μπορεί να είναι κακό. Εξάλλου και ο Λύσανδρος θεοποιήθηκε που δεν ήταν τόσο δυνατός.

Αυτό που δε θέλησαν να συλλάβουν οι δήθεν διανοούμενοι είναι ότι ο Αλέξανδρος για να ενώσει τα έθνη έπρεπε να στήσει ένα πρότυπο δυναστικής εξουσίας κατά το υπόδειγμα των ανατολικών, αλλά με ελληνότροπο χαρακτήρα. (στο π. σελ. 187)

Η πόλη δε θα έχανε τα πολιτικά χαρακτηριστικά της και η αγορά ήταν πάνω από την Αυλή.

Έτσι ο Αλέξανδρος αναγνωρίστηκε από όλους τους Έλληνες ως θεός. Τα διάφορα περίεργα σχόλια των ρητόρων και οι ειρωνικές διατυπώσεις των ψηφισμάτων που αναφέρθηκαν πιο πάνω, δεν μπορούσαν να είχαν καμία σημασία, εάν ο Αλέξανδρος βρισκόταν εν ζωή. Διότι χωρίς καμία αμφιβολία θα τους επεξηγούσε εμπράκτως την έννοια της αναγνώρισής του ως θεό και θα τους μετέφερε την θεία ιδιότητα στο πεδίο των πολιτικών επιδιώξεων και θα τους διευκρίνιζε τα δικαιώματα και τις δικαιοδοσίες που θα μπορούσαν να  απορρεύσουν  από αυτήν την ιδιότητα του θεού.

Δυστυχώς αυτό το τόσο ιερό κομμάτι της ελληνικής ιστορίας γίνεται πολλές φορές στόχος γελοιοποίησης. Και αυτό είναι λυπηρό καθότι προδίδει την αγνωσία και την πνευματική φτώχια όλων εκείνων που φθάνουν στο σημείο να ειρωνεύονται ή να γελοιοποιούν τον άνθρωπο που ούτε άνθρωπος, ούτε θεός, μπόρεσε ποτέ μέχρι σήμερα να τον φθάσει.

Η Λιάνα Σουβαλτζή, φιλόλογος και αρχαιολόγος στο βιβλίο της «Ο Τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Όαση Σιούα», γράφει ότι ο Δωρόθεος όταν επέστρεψε από την εξορία του Διοκλητιανού το 303-305μ.Χ. που εργαζόταν ως σκλάβος στα ορυχεία της Όασης Σιούα, αναφέρει ότι οι κάτοικοι ήταν ειδωλολάτρες επειδή λάτρευαν  τον Άμμωνα και τον Αλέξανδρο, ο οποίος κατά τον Δωρόθεο ήταν θαμμένος εκεί.

Ο Προκόπιος από την Καισάρεια της Παλαιστίνης, γεννήθηκε στα τέλη του 5^ου αιώνα π.Χ και σπούδασε νομικά και ρητορική στην Σοφιστική Σχολή της Γάζας και αργότερα, επί Ιουστινιανού το 527-656, εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Υπήρξε συγγραφέας και μεταξύ άλλων, γύρω από τα έργα του Ιουστινιανού, αναφέρει ότι υπήρχαν ιερά αφιερωμένα στον Άμμωνα και στον Αλέξανδρο.

Οι αρχιτέκτονες του Χριστιανισμού, μη μπορώντας να κατανοήσουν τα μεγαλόπνοα οράματα του, το 326 μ.Χ στη Νίκαια της Μ. Ασίας, αναγόρευσαν ένα Εβραίο Θεό και τον τοποθέτησαν στη θέση του Αλεξάνδρου.

Σήμερα υπάρχουν στο Μουσείο Θεσσαλονίκης  μνεία που αποδεικνύουν ότι ο Αλέξανδρος λατρευόταν ως θεός  3 αιώνες μετά την γέννηση του Χριστού.

Αναφέραμε όλα αυτά για να φθάσουμε στο πλέον σπουδαιότερο ιστορικό δεδομένο που είναι η θεοκατάταξη του Αλεξάνδρου στο Ελληνικό Πάνθεο, η οποία πραγματοποιήθηκε πριν από 2.348 χρόνια και αναβίωσε σήμερα μετά από 2.348 χρόνια σύμφωνα με την υπ’ αρίθμου 422/13.12.2013 απόφαση του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, αφού αναγνωρίστηκε και εγκρίθηκε το καταστατικό για την αναβίωση της Ελληνικής Διονυσιακής και Αλεξανδρινής Θρησκείας, με το διακριτικό «Έλληνες-Ολύμπιοι-Αλεξανδρινοί». Υπάρχει λοιπόν σήμερα η Αλεξανδρινή Θρησκεία όπως πριν από 2.348 χρόνια. Εναποθέτουμε τις ελπίδες μας  στην επιστροφή ενός Αλεξάνδρου που θα μπορέσει να ενώσει τα έθνη κάτω από το τότε σκήπτρο του Ελληνισμού, ώστε η ανθρωπότητα να ζει με ασφάλεια και αρμονία.

Η ανθρωπότητα σήμερα χρειάζεται την δυναμική του Αλεξάνδρου μπροστά στον Γόρδιο Δεσμό.

Την δυναμική της λοξής φάλαγγα του Αλεξάνδρου που με αυτή κατατρόπωσε τον υπέρογκο αριθμητικά στρατό του Δαρείου στη αποφασιστική Μάχη των Γαυγαμήλων.

Την σύνεση, αποφασιστικότητα και τόλμη  του Αλεξάνδρου, που θα μπορέσει να  καθαρίσει την οικουμένη από τους κόπρους  της πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας όπως ξεκαθάρισε ο πρόγονός του ο Ηρακλής  τους κόπρους του Αυγεία.

Τα ανδρείκελα και οι βδέλλες της πολιτικής και πνευματικής λαίλαπας  δεν ξεκαθαρίζονται χωρίς τον δαυλό του Ηρακλή και το ξίφος του Αλεξάνδρου, που σήμερα ενσαρκώνεται στον πνευματικό και δυναμικό αγώνα των Αλεξανδρινών.

Οι Αλεξανδρινοί οφείλουν να χρησιμοποιήσουν την σύνεση ως ασπίδα, την αποφασιστικότητα ως δόρυ και την τόλμη ως φραστικό κεραυνό κατά των ασυνείδητων υαινών της πολιτικής και πνευματικής απαρτίας. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη ο καλύτερος τρόπος να καταλάβει κανείς τον χαρακτήρα κάποιου είναι η εξέταση των ενεργειών και των πράξεων.

Κάποτε πρέπει να κλείσει μια βρώμικη εποχή και να ξεκινήσει μια νέα που θα αλλάξει θετικά τις τύχες των ανθρώπων.

Η ΕΛΛΑΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΤΗΣ

-οι ανόητοι, οι απλοί και ο Γόρδιος Δεσμός-

Παρακολουθούμε καθημερινώς τα τεκταινόμενα αλλά και το αδιέξοδο εις το οποίο έχει περιέλθει ο Λαός μας. Οι καθημερινές και έντονες συγκρούσεις εντός της Βουλής, αυτό το θέατρο του παραλόγου για να εξασφαλίσουμε την εξευτελιστική και τόσο ταπεινωτική για εμάς ως Έθνος χορήγηση της «δόσης». Όλη αυτή η  ασυδοσία, αλόγιστη πορεία και εκφυλισμός, αυτή η πρωτοφανής για μία «σύγχρονη Πολιτεία» ατιμωρησία των ηγεσιών του πολιτικού συστήματος εξουσίας, της Αρχής της Διακρίσεως των Εξουσιών, των Οργάνων και Θεσμών της Πολιτείας ευθύνονται για τα Μνημόνια και την εκρηκτική, άκρως επικίνδυνη κατάσταση που ευρίσκεται τώρα η Πατρίδα μας.

Ο αμερικανός ιστορικός Χάουαρντ Ζίν είπε το εξής: «αν δεν γνωρίζουμε την Ιστορία, είμαστε κρέας έτοιμο για τους σαρκοφάγους πολιτικούς, για τους διανοούμενους και τους δημοσιογράφους που προμηθεύουν το πιο ακονισμένο μαχαίρι». Ο γράφων αυτό το άρθρο απεχθάνεται το ψεύδος που καταστρέφει τον άνθρωπο. Η Ιστορία ως εργαλείο είναι ένα δημιούργημα του απλού ανθρώπου που καταγράφει γεγονότα κάθε εποχής. Όλα τα επιτεύγματα των ανθρώπων οφείλονται εις την απλότητα της σκέψης. Που αυτό σημαίνει ότι και εις την Πολιτική ο απλός πολίτης δια της ψήφου του εκλέγει πολιτικούς και κόμματα για να κυβερνήσουν την χώρα του. Όμως η άσκηση της ψήφου δεν απαιτεί από τον πολίτη να έχει εξειδικευμένες γνώσεις, αλλά ούτε και από τους πολιτικούς και τα κόμματα. Η ευθύνη όμως της σωστής διακυβέρνησης μίας χώρας εναπόκειται εις τις πράξεις αυτών οι οποίοι εκλέγονται. Που με απλά λόγια σημαίνει ότι η άσκηση της πολιτικής, της σωστής και χρηστής διακυβέρνησης είναι αποκλειστική ευθύνη των Πολιτικών και των Κομμάτων που οφείλουν να διαχειρίζονται τα κοινά και τις υποθέσεις του Κράτους με φειδώ και ευσυνειδησία. Εις την χώρα μας, αλλά και σε κάθε χώρα του κόσμου, ο πολίτης μπορεί να απαιτεί από τους κυβερνώντας τα πάντα. Αλλά αυτό όμως δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι οι Πολιτικοί και οι Κυβερνήσεις πρέπει να ενδίδουν σε παράλογες απαιτήσεις των ψηφοφόρων και δια της υποχωρήσεως τους να εκθέτουν την χώρα σε κινδύνους, σε εκβιασμούς και εθνικές ταπεινώσεις.

Εκ του λόγου αυτού για την σημερινή κατάντια της Πατρίδας μας ευθύνονται οι ανόητες πολιτικές ηγεσίες και όλα τα κόμματα οι οποίες από το 1981 κατασπατάλησαν 1.1 τρισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία εάν είχαν επενδυθεί για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, θα είχαν ένα πολλαπλασιαστικό όφελος της τάξης των 15 τρις ευρώ και η Ελλάδα θα ήταν από τις ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη. (Άρθρο 12.Νοε.2012: Η λεηλασία του αιώνα και η τιμωρία του Ελληνικού Λαού).  Αυτά προς γνώση εκείνων των ενδογενών και εξωγενών εθνοκτόνων οι οποίοι τώρα κατηγορούν, τιμωρούν και ταπεινώνουν με τα πολλαπλά και επαχθή Μνημόνια τους ‘Ελληνες και την Πατρίδα μας.

Η Ιστορία έχει συνέχεια. Ο γνωστός σε όλους μας Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Γιούνκερ σε μία δημόσια δήλωση το 2015 παραδέχθηκε ότι: «τα Όργανα των Βρυξελλών και οι κύριοι συντελεστές που διαμορφώνουν την πορεία της Ε.Ε. γνώριζαν για το τεράστιο πάρτι εις την Ελλάδα και ότι οι Βρυξέλλες δεν επενέβησαν για να το σταματήσουν, δημιουργώντας ήδη τότε τους σωτήριους Μηχανισμούς και αναχαίτισης της κατρακύλας, διότι 2 χώρες επωφελούντο από την εκτροχιαστική οικονομική κατάσταση εις την Ελλάδα!». Αφήνοντας έτσι υπονοούμενα για το Βερολίνο και το Παρίσι, ότι η κατασπατάληση των κοινοτικών κονδυλίων, αλλά και ο υπέρογκος δανεισμός, δημόσιος και ιδιωτικός, εν τέλει κατέληγε κυρίως εις τις τσέπες της Γερμανίας και της Γαλλίας! Για να είμαστε ειλικρινείς και εις τις τσέπες  πολιτικών παραγόντων του πολιτικού συστήματος εξουσίας της χώρας μας, εκπρόσωπος του οποίου είχε και την αυθάδεια να δηλώσει ανερυθρίαστα «μαζί τα φάγαμε!», και ο οποίος κυκλοφορεί ακόμη ατιμώρητος,  ελεύθερος και περιφέρεται και εις τα διάφορα Κανάλια.

Ας μη γελιόμαστε. Η πολυσυζητημένη «Δημοκρατία» εις την Ευρωπαϊκή Ένωση(Ε.Ε.) κατέστη έννοια κενού περιεχομένου και δεν εκφράζει δυστυχώς το πνεύμα και τις ιδέες των Οραματιστών  Robert Schumann, Jean Monet, Alcide de Gasperi, Konrad Adenauer, Winston Churchill για μία Ευρώπη των Λαών και της Αλληλεγγύης. Ο παροξυσμός και η αυθαιρεσία πολλών ανόητων της Ε.Ε. αλλά και της χώρας μας, καταστρέφει τις αξίες, τις συνειδήσεις και τις παραδόσεις των Λαών της Ευρωπαϊκής Ηπείρου. Χαρακτηριστικό φαινόμενο είναι ότι εθελοτυφλούμε για όλα αυτά τα οποία συμβαίνουν εις την χώρα μας, αλλά και εις την Ε.Ε., για την προπαγάνδα των μεγάλων ΜΜΕ, και δεν βλέπουμε το πιο απλό πράγμα που έχει σχέση με την έννοια Δημοκρατίας.

Ότι η πολιτική εις την Ε.Ε., αλλά και η τύχη των Λαών της αποφασίζεται και ευρίσκεται μόνον εις τα χέρια μερικών ολίγων. Όπως π.χ. Μέρκελ, Ολάντ, Σόιμπλε, Ντάισελμπλουμ, Γιούνκερ, Μοσκοβισί, οι οποίοι όμως δεν είναι εκλεγμένοι από τους Λαούς της Ε.Ε.  Και εκ του λόγου αυτού δεν έχουν ούτε την δημοκρατική νομιμοποίηση να αποφασίζουν για τις τύχες της Ευρώπης. Όμως με την αντιδημοκρατική και εχθρική τους συμπεριφορά εκθέτουν ακόμη και τους πολίτες των δικών τους χωρών, οι οποίοι εισπράττουν την αντιπάθεια και την έχθρα των ταπεινωμένων ευρωπαίων συνανθρώπων εξαιτίας της άφρονης πολιτικής των δικών των Πολιτικών Ηγεσιών, οι οποίες καταστρέφουν την Ε.Ε., αλλά ταυτόχρονα διχάζουν και πάλιν την Ευρώπη.

Η Ελλάδα κατέστη ένα πειραματόζωο των ανόητων και των επικίνδυνων της Ε.Ε. Εις την Συνάντηση Κορυφής των Ευρωπαίων Ηγετών εις τις Κάνες τον Νοε.2011 ο Γάλλος Πρόεδρος Σαρκοζί προσέβαλε και εξύβρισε χυδαιότατα τον Έλληνα Πρωθυπουργό κ. Παπανδρέου, και ο Ελληνικός Λαός υποχρεώθηκε να χρεωθεί τις τεράστιες ζημίες των Ιδιωτικών Γερμανικών και Γαλλικών Τραπεζών, ως Δημόσιο χρέος της Ελλάδος. Ένα ανεπανάληπτο  έγκλημα εις βάρος της Ελλάδος, το οποίο ούτε δημοσιεύθηκε, αλλά ούτε σχολιάστηκε  από τα ΜΜΕ. Και ότι εξαιτίας των ζημιών των Τραπεζών των 2 χωρών, η χώρα μας υποχρεώθηκε σε ένα τεράστιο Πρόγραμμα Βοήθειας 250 δις Ευρώ, δηλαδή ένα Μνημόνιο το οποίο συνυπογράφηκε από όλες τις χώρες της Ε.Ε., δηλαδή και από τις πιο φτωχότερες. Μία παγίδα για να είναι τώρα η αλυσοδεμένη και ταπεινωμένη  Πατρίδα μας αντιμέτωπη και  υπόλογη  απέναντι και όλων των 28 μελών της Ε.Ε.! Ο πρώην Πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάσιμο Ντ’Αλέμα δήλωσε την 6/7/2015 ότι:«από τα 250 δις, τα 220 δις Ευρώ κατέληξαν απευθείας εις τις γερμανικές, γαλλικές τράπεζες».

Πρόδηλο είναι επίσης, ότι οι εγχώριοι υπαίτιοι της τεράστιας εθνικής μας καταστροφής υπογράφουν προθύμως και όλα τα Μνημόνια, διότι εντός της Ε.Ε. αισθάνονται ασφαλείς και ατιμώρητοι, και απεύχονται την έξοδο της χώρας μας από την Ε.Ε. ή και την διάλυση της Ε.Ε., διότι φοβούνται την βαρύτατη τιμωρία του Ελληνικού Λαού.

Οι ανόητοι της Ε.Ε. καταστρέφουν, δυσκολεύουν και μπερδεύουν την Ευρώπη, αλλά και δεν κατανοούν ούτε και το πιο απλό. Ότι το χρέος της Ελλάδος, για το οποίο ευθύνονται αυτοί, δεν είναι βιώσιμο εις τον αιώνα τον άπαντα, κατά την γνώμη όλων των διεθνών οικονομικών εκθέσεων. Κατασκεύασαν σκοπίμως ένα Γόρδιο Δεσμό που καταστρέφει και την Ελλάδα, αλλά και την Ευρώπη. Όμως τώρα εναπόκειται εις την ιστορική ευθύνη, την θέληση και δύναμη του Ελληνικού Λαού με μία απλή πράξη να σπάσει με το σπαθί του τον Γόρδιο Δεσμό, για να σώσει την Πατρίδα μας, αλλά και την Ευρώπη.

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει  εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας και επί 30-ετίας Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια.

Η Απάντηση:

Φίλε Γιώργο,

Δυστυχώς όλα αυτά τα τραγελαφικά γεγονότα των καρεκλοκένταυρων πολιτικών, που ζούμε καθημερινά οφείλονται απλά στην αναισθησία και ασυνειδησία αυτής της φατρίας των βδελλών που κόλλησαν στο πετσί μας, χωρίς να πέφτουν ποτέ, όσο αίμα και εάν καταπιούν, ενώ οι φυσικές βδέλλες κάποτε εγκαταλείπουν το θύμα τους.  Εάν είχαν συνείδηση, ούτε κάποιος Γόρδιος Δεσμός θα μπορούσε να εμποδίσει την λύση του οποιουδήποτε προβλήματος όσο δύσκολο και εάν είναι ένα αδιέξοδο. Κάνεις λόγο για ιστορία και πολύ σωστά το διατυπώνει ο αμερικανός ιστορικός Χάουαρντ Ζίν. Εάν οι κύριοι γνώριζαν ιστορία, θα μπορούσαν να θυμηθούν τι έκανε ο Αλέξανδρος όταν βρέθηκε στο αδιέξοδο του Γόρδιου Δεσμού. Όταν κάτι δεν λύνεται, δεν σταματάει η ζωή, αλλά κόβεται και η ζωή συνεχίζεται. Ποιος από τους θεατρίνους, ανίδεους και προδότες πολιτικούς μας έχει το σθένος και την δύναμη να κόψει τον Γόρδιο Δεσμό και να πετάξει στην άκρη όλους τους δήθεν «προστάτες –σωτήρες» ξαναδίνοντας στην Ελλάδα την υπερηφάνεια που της αξίζει;

Εννοώ εκείνη την  μοναδική υπερηφάνεια που της είχαν χαρίσει εκείνοι οι ηγέτες που ξεπέρασαν και τους θεούς, στη Μάχη του Μαραθώνα, των Θερμοπυλών, των Πλαταιών, της Σαλαμίνας, του Αρτεμισίου, του Γρανικού, της Ισσού, των Γαυγαμήλων και του Υδάσπη στην Ινδία. Η αίγλη και η υπερηφάνεια της Ελλάδας δεν βεβηλώθηκε από κανένα εξωτερικό εχθρό αλλά από αυτούς τους Κόπρους και τις Λερναίες Ύδρες. Όμως όλοι αυτοί που κατέχουν μια καρέκλα, είτε στο δημόσιο, είτε στην πολιτική, είτε δημοσιογραφική παραπλανούν το λαό, επειδή ο λαός είναι μεν απλός και καλοπροαίρετος αλλά ζει σε μεγάλη πλάνη.

Για δες σήμερα γιορτάζει ο λαός και τιμάει αυτούς που μίσησαν και κατεδίωξαν  καθετί το ελληνικό ως προστάτες της Παιδείας. Πως μπορούν να είναι προστάτες της Παιδείας αυτοί οι δογματικοί άσοφοι και ψυχασθενείς  σε μια χώρα που είχε  τους μεγαλύτερους δασκάλους της οικουμένης; Δεν θα έπρεπε να είναι ο Αριστοτέλης, ο Πλάτων, ο Σωκράτης, ο Πυθαγόρας, ο Ηράκλειτος, ο Θαλής, ο Ιπποκράτης, οι Κένταυροι και τόσοι άλλοι αμέτρητοι που ξεσκοτάδιασαν όλη την οικουμένη;  Ή μήπως τίμησαν την Ελλάδα ο Τζιτζικώστας, ο Μπουτάρης, ο Μητσοτάκης και κάποιοι άλλοι που έτρεξαν χθες με δάκρυα στα μάτια και το εβραϊκό σκουφάκι στο κεφάλι, να  αποδώσουν φόρο τιμής στο εβραϊκό ολοκαύτωμα; Τι γίνεται με τόσα ολοκαυτώματα των Ελλήνων από τους Εβραίους, από τους χριστιανούς και από τον ίδιο τον θεό που σήμερα λατρεύουν όλοι οι Ελλαδίτες; Θυμίζω το ολοκαύτωμα του Ιπποδρόμου της Θεσσαλονίκης με 17.000 Έλληνες, από τον σφαγέα Θεοδόσιο, τον οποίο τιμάμε και λατρεύουμε ως άγιο και μέγα. Θυμίζω  το ολοκαύτωμα  στον Ιππόδρομο των Κωνσταντινουπόλεως με 35.000 Έλληνες εθνικούς. Θυμίζω το ολοκαύτωμα της Σκυθουπόλεως  που εκεί σφαγιάστηκαν με τον πλέον ακραίο τρόπο δεκάδες εκατομμύρια Έλληνες εθνικοί. Και επειδή ανάφερα ένα ολοκαύτωμα των Ελλήνων με το χέρι του θεού των χριστιανών, που ίσως είναι το μεγαλύτερο στην ανθρώπινη ιστορία, θεωρώ σκόπιμο να αναφέρω το κεφάλαιο που πιστοποιεί αυτή την αισχρή πράξη του «πανάγαθου» θεού. Κεφάλαιο 9, εδάφιο 16-18 του Ζαχαρία στην Αγία Γραφή όπου λέει ο θεός  «μας»: «Εγώ κύριος ο θεός θα χρησιμοποιήσω το στρατό του Ιούδα ως τόξο, το στρατό των Εφραίμ ως βέλη και το στρατό της Σιών ως ξίφος και εγώ σαν ήρωας το υψώνω εναντίον των Ελλήνων και καταχώνω αυτούς με την σφεντόνα μου και τα λιθάρια τους κοκκινίζουν όπως τα κέρατα του θυσιαστηρίου». Πως είναι δυνατόν να περνούν όλα αυτά που κατακρεουργούν την μοναδική αίγλη και υπερηφάνεια της χώρας που υπήρξε η φωτοδότρα όλης της οικουμένης; Η ιστορική μας ευθύνη έναντι των θυσιών που υπέστησαν οι πρόγονοί μας είναι πολύ μεγάλη και απαιτεί από τα παιδιά τους να γίνουν καλύτεροι από αυτούς. Αυτό σημαίνει: Έξω όλοι, αγκαλιά τα πατρώα μας και σκληρή δουλειά έστω και με στερήσεις  για να ξανακάνουμε την Ελλάδα. Δεν επιτρέπεται να πλουτίζουμε  όλους τους μαφιόζους και άχρηστους της Ε.Ε. και του ΔΝΤ κουρελιάζοντας και το τελευταίο ίχνος υπερηφάνειας της ιερής Ελλάδας, εάν βέβαια έχει μένει ακόμα κάποιο ίχνος.

Ξέρω, πολλοί θα  πουν ότι το όλοι έξω σημαίνει μεγαλύτερη φτώχια. Ίσως για μικρό χρονικό διάστημα αλλά όχι για μια ολόκληρη ζωή. Ο αγώνας όμως και οι θυσίες θα γίνουν για την Ελλάδα και όχι για την Ε.Ε. και το ΔΝΤ. Και τι είναι αυτές οι λίγες θυσίες για την Ελλάδα μπροστά στα εκατομμύρια σώματα που έπεσαν γενναία για την Ελλάδα; Ή είμαστε άξιοι να λεγόμαστε και να παραμείνουμε Έλληνες ή τα πουλάμε όλα και καταντάμε γυρολόγοι και μπάσταρδοι του Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ,  χωρίς δική μας πατρίδα και χωρίς δικούς μας προπάτορες.

Σε χαιρετώ με αγάπη,

Αριστοτέλης Κακογεωργίου για την Ομάδα «Ε»

Ένας αλλιώτικος Μαραθώνιος πιο κοντά στη Μάχη του Μαραθώνα απ’ ότι όλοι όσοι γνωρίζουμε.

    Οι Γερμανοί χτίζουν Παρθενώνες και τιμούν τα κοσμοϊστορικά γεγονότα του ελληνισμού, ενώ οι πολιτικοί, πνευματικοί και δημοτικοί ηγέτες της Ελλάδος καταδιώκουν και τιμωρούν αυτούς που τολμούν να αναγείρουν Παρθενώνες προς τιμή των προγόνων τους και να οργανώσουν τιμητικές τελετές.

    Κάνουμε μνεία στις ποινικές διώξεις της αστυνομίας Δοξάτου, του δικαστηρίου Θεσσαλονίκης, του δημάρχου Μπάτου, των ιερέων της εκκλησίας Ωραιοκάστρου και άλλα πολλά τα οποία δε μας επιτρέπει ο χώρος να αναφέρουμε, ασφαλώς και στην τρομερή αδιαφορία που δείχνουν όλοι αυτοί σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις.

Με μεγάλη και πρωτοφανή επιτυχία διεξήχθη στις 03.10.2016  ο Μαραθώνιος του Παρθενώνα  (Tempel Marathon) στο Etsdorf  –Amberg κοντά στην Νυρεμβέργη προς τιμή της επανένωσης της Γερμανίας, της Μάχης του Μαραθώνα και της γέννησης της Δημοκρατίας. Πρόκειται για μια Ελληνο-Γερμανική εκδήλωση, με πρωτοβουλία του Wilhelm Koch που θεμελιώθηκε από αυτόν τον ίδιο με την συνεργασία του τοπικού Δήμου και των τοπικών Ελληνικών Κοινοτήτων της περιοχής. Αυτή την χρονιά ήταν ο 4^ος. Ο πρόεδρος της Ομάδας «Ε» Έψιλον Αριστοτέλης Κακογεωργίου, τυγχάνει από την αρχή μέχρι και τον πρόσφατο Μαραθώνιο, τιμώμενο πρόσωπο και οι οργανωτές του δίνουν την δυνατότητα να συμβάλει ως Έλληνας σε ότι μπορεί ώστε να είναι αυτός ο Μαραθώνιος διαφορετικός από τους γνωστούς ανά τον κόσμο Μαραθωνίους, πλαισιώνοντας την αυθεντικότητα και την απόδοση τιμών σε εκείνους που πριν από 2.506  χρόνια πάλεψαν για να προστατέψουν τα δημοκρατικά ιδεώδη και την Ευρώπη από την βαρβαρική λαίλαπα της Περσικής Αυτοκρατορίας.

Έτσι τυγχάνει ο μοναδικός Μαραθώνιος μετά από αυτόν της Δράμας και της Πέλλας-Θεσσαλονίκη-Ωραιόκαστρο, που υιοθέτησε την αυθεντική απόσταση της διαδρομής η οποία είναι 38.500 και όχι 42.195. Για όσους δεν το γνωρίζουν, θεωρούμε σκόπιμο να αναφέρουμε το γεγονός που παραχάραξε την αυθεντικότητα και υπέκυψε αλλότριες επιθυμίες ξένου λαού, οι οποίοι καθόρισαν την απόσταση με σκοπό να μνημονεύεται η βασίλισσά τους. Προσέξτε λοιπόν πως έγινε η παραχάραξη.

Το 1908 οι Ολυμπιακοί αγώνες έγιναν στο Λονδίνο και η βασίλισσά τους ζήτησε να παρακολουθήσει τον Μαραθώνιο από το παλάτι της. Οι Άγγλοι επέλεξαν μία διαδρομή και αφού διεξήχθη ο Μαραθώνιος την μέτρησαν και βγήκε 42.195 μέτρα.

Οι Έλληνες που δεν θα έπρεπε να δεχτούν αυτή την παραχάραξη επινόησαν μια δεύτερη παραχάραξη. Επειδή πράγματι η απόσταση από τον Μαραθώνα μέχρι το Καλλιμάρμαρο είναι 38.500 μέτρα, υποχρεώνουν τους δρομείς μετά από το 5^ο χιλιόμετρο να κάνουν κάθετη στροφή προς τα αριστερά, να τρέχουν 2 χιλιόμετρα και να ξαναγυρίζουν πίσω ώστε να προστεθούν αυτά τα 4 χιλιόμετρα στα 38 για να εκπληρωθεί η επιθυμία των Άγγλων. Θα ήταν λίαν παράλογο να σκεφτούμε ότι ο πρόγονος του Ελληνισμού που ήταν κουρασμένος και βιαζόταν να φθάσει στην Αθήνα όσο πιο γρήγορα γινόταν να έκανε αυτές τις  βόλτες εδώ και εκεί όπως γίνεται με τους συμμετέχοντες  του δήθεν  κλασσικού Μαραθωνίου. Λέμε δήθεν διότι με την παραχάραξη αυτή ο Μαραθώνιος γίνεται προς τιμής της βασίλισσας των Άγγλων και ο υπόλοιπος ούτως ή άλλως είναι αφιερωμένος στον Γρηγόριο Λαμπράκη. Όλα αυτά αποτελούν βεβήλωση του κοσμοϊστορικού αυτού γεγονότος.  Διότι ούτε η βασίλισσα, ούτε και ένας πολιτικός του Κ.Κ.Ε. ή και άλλου κόμματος  μπορεί να καπελώσει αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός που ταρακούνησε θνητούς και αθάνατος ολοκλήρου της οικουμένης. Η εκδήλωση του κλασσικού Μαραθωνίου οφείλει να υιοθετεί την αυθεντική απόσταση και να τον αφιερώνει μόνο σε εκείνους που πάλεψαν με τον χάρο για να γράψουν αυτή την χρυσή σελίδα και όχι σε πολιτικά πρόσωπα  που αγωνιζόταν για την καρέκλα. Ούτε ο Λαμπράκης, ούτε η βασίλισσα έχτισαν κάποια Αλεξάνδρεια. Αν ο Λαμπράκης δολοφονήθηκε από κάποιους άλλους αλήτες και φονιάδες, φυσικά είναι καταδικαστέο, αλλά όλη αυτή η σίγουρα βάρβαρη σκηνοθεσία είχε πολιτικά κίνητρα και δεν μπορεί να συνδεθεί με εκείνο το μοναδικό γεγονός της Μάχης του Μαραθώνα.

Δεν ήταν μόνο αυτά τα χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν τον Μαραθώνιο αυτό από όλους τους άλλους. Η φιλοξενία και η αγάπη των οργανωτών αλλά και των κατοίκων, δημιουργούν ένα ζεστό οικογενειακό περιβάλλον για  τους συμμετέχοντες και τους επισκέπτες που δεν είναι συνηθισμένο σε άλλες οργανώσεις Μαραθωνίων, που ο κάθε συμμετέχων δεν είναι παρά ένα νούμερο. Συγχρόνως προβάλλεται η Ελλάδα και προωθείται από τον λαό η Ελληνο-Γερμανική φιλία. Εδώ δεν πρέπει να γίνεται σύγχυση. Άλλο λαός και άλλο πολιτική.

Επάνω στην φωτογραφία ο Αριστοτέλης Κακογεωργίου, το τιμώμενο πρόσωπο, ο οποίος αντιπροσώπευσε επάξια την Ελλάδα. Χαιρέτισε τους συμμετέχοντες και τους επισκέπτες στην Αφετηρία, διεξήγαγε την ορκωμοσία πριν την αφετηρία και στη συνέχεια έτρεξε μαζί τους με πλήρη πολεμική περιβολή, φέροντας στη μνήμη όλων μια ζωντανή εικόνα πριν από 2.506 χρόνια, σαν εκείνη περίπου που δόξασε την Ελλάδα και έσωσε την δημοκρατία, τα ιερά του Ελληνισμού και την Ευρώπη.

Σε αυτή τη φωτογραφία, εμφανίζεται ο πρόεδρος της οργάνωσης Wilhelm Koch, ο νικητής του Μαραθωνίου και ο εκφωνητής δημοσιογράφος στον περίβολο του τερματισμού και ο Αριστοτέλης Κακογεωργίου με την πανοπλία όπως είχε τρέξει και όπως έτρεξε και τα προηγούμενα χρόνια.

Εδώ εμφανίζονται οι 3 πρώτοι από τους νικητές του Μαραθωνίου, του ½ Μαραθωνίου, των 10 χιλιομέτρων και  των παιδικών αγωνισμάτων όπως και τον Αριστοτέλη Κακογεωργίου στον οποίον παραχωρήθηκε η μεγάλη τιμή να κάνει την απονομή σε όλους τους νικητές.

Στην αφετηρία λίγο πριν δοθεί η εκκίνηση. Μπροστά αριστερά ο δήμαρχος που σηκώνει τα χέρια. Στη μέση ο Αριστοτέλης Κακογεωργίου και δεξιά ο Wilhelm Koch.

Εδώ ο Αριστοτέλης Κακογεωργίου με τους πρώτους νικητές στα παιδικά αγωνίσματα απολαμβάνει τη χαρά των παιδιών που στέκονται υπερήφανα κοντά σε κάποιον που ζούσε πριν από 2.506 χρόνια και ήρθε τώρα για να δώσει χαρά και μηνύματα στα παιδιά. Έτσι ήθελαν να πιστεύουν τα παιδάκια.

Ο πρόεδρος της οργάνωσης  Wilhelm Koch, γεμάτος χαρά για την επιτυχία της εκδήλωσης και ο Αριστοτέλης Κακογεωργίου επίσης γεμάτος χαρά και έκπληξη για την ευγενέστατη φιλοξενία και συμπεριφορά των Γερμανών αλλά και τον σεβασμό που δείχνουν προς τα ελληνικά ιστορικά δεδομένα.

Αυτά ήταν τα μετάλλια, τα οποία εμφανίζουν την εικόνα του Παρθενώνα τον οποίον και θέλουν να οικοδομήσουν, γι’ αυτό και ο Μαραθώνιος λέγεται «Μαραθώνιος του Παρθενώνα».

Δυστυχώς οι τιμές που απέδωσαν στην Ελλάδα οι Γερμανοί, δεν έχουν αποδοθεί ποτέ από τις Ελληνικές πολιτικές, πνευματικές και στρατιωτικές αρχές. Όλες οι τελετές προς τιμή κάποιων ιστορικών γεγονότων, καταδιώχθηκαν με ποινικές καταγγελίες. Υπάρχει λοιπόν εδώ το μίσος κατά του Ελληνισμού και όχι στο εξωτερικό.

Σε άρθρο σχετικά με: “Το Άγιο όρος Άθω κάνει κάθε Έλληνα υπερήφανο. Δεν είναι όμως το μόνον.” Δίνει απάντηση ο Πρόεδρος της Ομάδας “Ε” Έψιλον Αριστοτέλης Κακογεωργίου.

Το Άγιο Όρος, δεν μπορεί να κάνει έναν Έλληνα υπερήφανο αλλά μόνο περίλυπο.

Το Άγιο Όρος ήταν κάποτε Ελληνικό και σίγουρα θα μπορούσαμε να είμαστε υπερήφανοι. Σήμερα έχει κατακτηθεί από τις ύαινες  του χριστιανισμού που πίσω από αυτές τις Ομάδες κρύβονται οι κατάσκοποι που επαγρυπνούν  για  την συνέχιση της νάρκωσης των ολίγων  πλέον Ελλήνων που έχουν απομείνει εδώ σε αυτό το μικρό κομμάτι του Ελληνισμού. Τι Ελληνικό έχει το Άγιο Όρος ώστε να μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι και να καμαρώνουμε; Το ότι καπέλωσαν  τα Ελληνικά ιερά και οικοδόμησαν επάνω στα κόκαλα των προγόνων του Ελληνισμού τα γιαχβιστικά  αποτρόπαια τσαντίρια τους; Ή μήπως οφείλουμε να είμαστε υπερήφανοι για  τα κλεμμένα ιερά και πολύτιμα επιστημονικά  συγγράμματα  των προγόνων του Ελληνισμού που  τα  περισσότερα από αυτά έχουν παραχαραχτεί προς εξαφάνιση αληθειών που θίγουν το παραμύθι των γιαχβιστικών φαντασιώσεων;  Ή μήπως οφείλουμε να είμαστε υπερήφανοι για την μοιρασιά της δικής μας περιουσίας σε  διάφορες ξένες χριστιανικές εθνότητες, που όλοι μαζί μισούν και καταπολεμούν τις ρίζες του Ελληνισμού; Ή μήπως αυτή η κατάσταση δεν είναι κατοχή και υποτίμηση της ελληνικής αίγλης; Ποια διαφορά  των  διαφόρων κατεχόμενων από αυτή του Αγίου Όρους; Και μάλιστα δεν είναι λίγοι οι φόροι κατοχής που πληρώνει ο Ελληνικός λαός χωρίς καν να το έχει συνειδητοποιήσει. Μέχρι πότε θα είμαστε εγκλωβισμένοι στην σάπια γαλούχηση  ώστε να μην είμαστε σε θέση να βλέπουμε τα πραγματικά γεγονότα; Ναι, βέβαια υπάρχουν πολλοί  συνήγοροι που φωνάζουν ότι δεν είναι καιρός για διχόνοιες. Τότε πότε θα είναι; Πέρασαν 2000 χρόνια και τα χάλια μας τα βλέπουμε. Δεν εννοώ  να πιάσουμε τα όπλα και να επιτεθούμε σε κάποιους, αλλά να διεκδικήσουμε τουλάχιστο ορισμένα δίκαια που μας ανήκουν ή τουλάχιστο να τα γνωστοποιήσουμε σε όλη την οικουμένη. Δεν επιτρέπεται να  παραμένουμε υποχείρια μιας  ξενόφερτης δράκας που χωρίς ντροπή εδώ και 2000 χρόνια μας γαλουχεί ανθελληνικά. Εμείς δεν τους καταδιώκουμε, ούτε τους μισούμε, απλά  θέλουμε να  διαχωριστούν από  τα των Ελλήνων και ευθαρσώς να  εγκωμιάζουν αυτό που στην πραγματικότητα είναι.

Αριστοτέλης από την Ομάδα “Ε “

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΚΑΚΟΓΕΩΡΓΙΟΥ:

Αγαπητέ φίλε,

η Ελλάδα είναι αυτό που  εκφράζεις αλλά οι κάτοικοί της, δεν πρέπει να είναι αντάξιοι αυτού του μεγαλείου;
Και εάν ήταν πράγματι αντάξιοι αυτής της μοναδικής κληρονομιάς ποιος θα τολμούσε να βάλει χέρι αφού θα ήξερε ότι θ άκουγε από τον Λεωνίδα  το “Μολών λαβέ”, από τον Αλέξανδρο το “ποτέ δεν θα συγχωρήσω αυτούς που ατίμασαν τα ιερά των προγόνων μου  ούτε ακόμα και εάν μετανοήσουν”
και από τον Μιλτιάδη ” Αθηναίοι εάν νικήσουμε τους Πέρσες, θα επιστρέψουν στην πατρίδα τους, εάν όμως εμείς νικηθούμε δεν θα έχουμε πατρίδα να επιστρέψουμε όπως αυτοί”. Τι απομένει λοιπόν;
“Νίκη ή θάνατος”
Εμείς δεν φάνηκε να είχαμε σθένος για τέτοιες αποφάσεις. Εμας μας αρέσει να φιλοσοφούμε αλλά όχι να πέφτουμε στη φωτιά. Το Ιντερνέτ  βρίθει από φιλοσόφους. Είναι όμως πάμφτωχο από έργα, και μάλιστα φιλοσόφους που το 90%  χρειάζονται άμεσα ζουρλομανδύες.
Είμαστε άξιοι αυτής της μαύρης τύχης γιατί ατιμάσαμε τα ιερά των προγόνων μας και βεβηλώσαμε όλες τις αξίες καθότι τις χρησιμοποιούμε όπως και τα ιερά για την εξυπηρέτηση των προσωπικών συμφερόντων μας. Την Κυριακή που μας πέρασε θα είδες τον Μαραθώνιο “Μέγας Αλέξανδρος”. Αυτοί οιδολοπλόκοι οργανωτές μαζί με όλες τις δήθεν αρμόδιες υπηρεσίες χρησιμοποιούν τό ιερό όνομα του Αλεξάνδρου για εξουσιαστική προβολή και  χρήμα. Δεν μπορείς να  “τιμάς”  ζητώντας 20.000€ για νερό  200 ατόμων. Ούτε μπορείς να τολμάς να απαιτείς 150.000€ για  διανυκτερεύσεις επισήμων. Ούτε μπορείς να εισπράτεις από τους συμμετέχοντες 30 έως 60 ευρώ αλλά ούτε και μπορείς να διορίζεις ένανΆνθιμο πρόεδρο ή επίτιμο πρόεδρο  σε ένα αθλητικό γεγονός που καταδιώχτηκε από κάθε Άνθιμο. Το χειρότερο όμως να επιτρέπεις αυτόν που καταδίωξε τον Ελληνισμό, που καταρράστηκε τον Αλέξανδρο ως άθεο, ως αμαρτωλό, μιαρό και όλα τα σχετικά να αγιάζει τον Αλέξανδρο σύμφωνα με τα εβραϊκά έθιμα. Βλέπεις λοιπόν πόσο αισχρά φερόμαστε. Έχουμε καταντήσει τον Αλέξανδρο μέχρι και σκουπιδιάρη. Είδα κάδους σκουπιδιών “Μέγας Αλέξανδρος”. Που είναι ο σεβασμός, η εκτίμηση και η τιμή;
Αυτά τα βλέπουν οι ξένοι και δικαίως δεν μας λαμβάνουν υπόψη.

Σε χαιρετώ
Αριστοτέλης Κακογεωργίου
για την Ομάδα “Ε” Έψιλον

«Αυτοί που κατέχουν την εξουσία και την δύναμη, οφείλουν να τιμούν τη φρόνηση»

1)  Οφείλουν να είναι αποφασισμένοι, να πράττουν στη ζωή τους αυτό που συμφέρει στην πόλη και  με κανένα τρόπο δεν θα πράξουν το αντίθετο.

2)  Οι πολίτες πρέπει να ανατρέξουν  σ΄ όλα τα στάδια της ηλικίας τους και να  την παρακολουθήσουν ώστε να εξακριβώσουν ότι είναι ικανοί να τηρούν αυτόν τον κανόνα και δεν παρασύρονται εύκολα με γοητείες, ούτε υποκύπτουν σε καταναγκασμούς, που θα τους καταντήσει επιλήσμονες του καθήκοντός αποβάλλοντας την σκέψη ότι πρέπει να πράττουν πάντοτε ότι είναι άριστο για την πόλη ή το Κράτος.

3) Να μην μαγεύονται από αυτά που εξαπατούν αλλά να μένουν σταθερά προσγειωμένοι επιδιώκοντας την επίτευξη των ιερών στόχων, που έχουν αναλάβει να πραγματοποιήσουν από τους πολίτες.

4) Οι πολίτες οφείλουν να εξετάσουν, εάν ακόμα, όταν ήταν νέοι δοκιμάστηκαν όπως δοκιμάζεται ο χρυσός στη φωτιά; Εάν γοητεύονται δύσκολα και μπορούν να διατηρήσουν πάντα την νηφαλιότητά τους και την αυτοκυριαρχία τους, και εάν η στάση τους σε όλες αυτές τις δοκιμασίες αποδειχθεί σύμφωνη με τον ρυθμό και την αρμονία, ώστε να είναι χρήσιμος στον εαυτό του και στην πόλη.

5)  Κατά πόσο έχει λάβει την πρέπουσα ανατροφή και παιδεία, ώστε να είναι ήρεμοι μεταξύ τους και στις σχέσεις τους με τους συνανθρώπους τους. Μόνο με την σωστή παιδεία και αυστηρή σωστή ανατροφή διαπλάθονται έντιμοι και καλοί χαρακτήρες. Και καλοί χαρακτήρες με τη σειρά τους και με την  σωστή μόρφωση γίνονται άριστοι πολίτες και  ικανοί να οδηγήσουν το λαό στην ευημερία. Και για να μην εκφυλιστεί η παιδεία και η ανατροφή, δεν πρέπει να εισάγουν νεωτερισμούς  πέρα των καθορισμένων.

6) Πρέπει να έχουν ζήσει και να ζουν  με τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρούν πάντοτε την ακεραιότητά τους. Δεν πρέπει να  αποβλέπουν σε απόκτηση περιουσίας.

7) Ο άρχοντας πρέπει να πιστεύει ότι στην ψυχή του έχει από τους θεούς το θεϊκό χρυσάφι, ώστε να μην έχουν καθόλου βλέψεις στο χρυσάφι και το ασήμι των ανθρώπων και να θεωρούν ότι είναι ανόσιο να μολύνουν το θείο χρυσάφι με την ανάμιξη του γήινου χρυσού, αφού από τα χρήματα έχουν προέλθει πολλά και ανόσια έργα, ενώ το θείο χρυσάφι είναι ανόθευτο.

8) Εάν αποβλέπουν στην απόκτηση πλούτου με επιχειρήσεις και άλλα παρόμοια θα καταντήσουν αντίπαλοι και εχθροί των πολιτών από σύμμαχοι  και συμπαραστάτες που έπρεπε να είναι.

9) Εάν δεν είναι πραγματικοί  άρχοντες, αλλά απλώς εμφανίζονται, τότε οδηγούν την πόλη  στην καταστροφή και ασκούν με τις αδυναμίες τους μια φθοροποιό επίδραση.

10) Να μην είναι επιρρεπής στην παρανομία, καθότι η παρανομία θρονιάζει στον ανθρώπινο χαρακτήρα με την ησυχία της και πολλές φορές χωρίς να φαίνεται διαποτίζει τα ήθη και τις συνήθειες της κοινωνίας. Και ένας τέτοιος ηγέτης δεν θα μπορέσει να συνειδητοποιήσει την ιερή αποστολή του με αποτέλεσμα να βλάψει την πόλη

11) Και εάν από αυτές τις δοκιμασίες της παιδικής, της νεανικής και της ανδρικής του ηλικίας, τον βρούμε αλώβητο και τον εκλέξουμε ως άρχοντα της πόλης ή του κράτους και κατά την διάρκεια της ηγεσίας του παραμείνει ακέραιος, τότε θα του απονέμουμε τιμές όσο ζει, αλλά και όταν πεθάνει θα του αναγείρουμε μεγαλοπρεπή τάφο και μνημεία που θα  απαθανατίζουν τη μνήμη του και θα εκφράζουν το σεβασμό και την τιμή που του ανήκει.

12) Ίδιον του άρχοντα είναι να τιμάει τον καλό και πρόθυμο πολίτη και όχι να τον εντάσσει στην ίδια μοίρα με τον απρόθυμο, οκνό και κακό πολίτη, διότι η πόλη δεν θα πάει ποτέ μπροστά..

Συμπληρωματικά παραθέτουμε το κεφάλαιο περί κρατικής και εθνικής ηγεσίας το οποίο έχει αναπτύξει ο Αριστοτέλης Κακογεωργίου στον πρώτο τόμο του βιβλίου της Ομάδος «Ε» Έψιλον, σελίδα 198, έτσι ώστε να πάρει κανείς μία κατά κάποιον τρόπο πλησιέστερα σωστή άποψη για το πώς να επιλέγονται οι άρχοντες του τόπου.

Κεφάλαιο ΙΕ

Τι είναι εθνική και τι κρατική ηγεσία σύμφωνα με τις αρχές

της Ομάδας «Ε» των επίλεκτων Ελλήνων

Η Εθνική πνευματική ηγεσία συγκροτείται από τους μεγάλους πνευματικούς δημιουργούς και συνδέεται με τον ιερό ΝΑΟ των επίλεκτων Ελλήνων, ενώ η κρατική πνευματική ηγεσία συγκροτείται από τους κατέχοντες την κρατική εξουσία την παιδεία και την μέθοδο της δασκαλοκρατίας. Ο κρατικός μηχανισμός σπάνια συνδέεται με την εθνική υπόσταση ενός λαού και είναι απομακρυσμένος από το ρίζα των «Ε» .

Μια εθνική ηγεσία δεν υπηρετεί συμφέροντα μεμονωμένων ατόμων, κομμάτων και γενικά υποομάδων, καθότι τα συμφέροντα αυτά έρχονται σε σύγκρουση με τα γενικά συμφέροντα και την ομαλή λειτουργία του συνόλου.

Οι ηγέτες δεν καπηλεύονται πρώτοι την εξουσία και τα υλικά συμφέροντα, όπως γίνεται από τους διευθύνοντες του κρατικού μηχανισμού στον σημερινό κόσμο. Ο αρχηγός του κρατικού μηχανισμού θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί σαν ομοίωμα ηγέτου, που είναι ταγμένος να εξυπηρετεί τα αλλότρια συμφέροντα, χωρίς να ενδιαφέρεται για την προώθηση των συμφερόντων του τόπου που δήθεν  κυβερνά, ενώ ουσιαστικά καταδυναστεύει.

Ο εθνικός και πνευματικός ηγέτης θέλει τον πολίτη κοινωνικά ελεύθερο με εθνική και ιστορική συνείδηση, ενώ ο κρατικός μηχανισμός θέλει τον πολίτη δούλο, ανελεύθερο και χωρίς πλήρη ενημέρωση, ώστε να τον καθοδηγεί όπως επιτάσσουν οι δικές του ανάγκες και να τον γαλουχεί με τα μηνύματα που του υπαγορεύει ο μηχανισμός της ξένης ομάδας που εξουσιάζει τις συνειδήσεις του ανθρώπου.

Το μόνο που απομένει είναι η έρευνα και η αποκατάσταση της ελληνικής συνείδησης, ώστε να γίνουμε αυτόβουλοι και ανεξάρτητοι όπως έπλασαν τον Έλληνα οι σοφοί Κένταυροι με τους πρώτους Έλληνες θεούς, οι οποίοι εν συνεχεία δημιούργησαν τον Δία και τον αποκάλεσαν γενάρχη του Ελληνισμού.

Ο άχρηστος και άβουλος επικεφαλής του κράτους, συγκεντρώνει όλες του τις προσπάθειες στο πως θα διατηρηθεί στην εξουσία που του παραχώρησαν με όρους. Έτσι καταδυναστεύει την εθνική συνείδηση του λαού του και καταρρακώνει την πνευματική του διαύγεια με την εσκεμμένα λανθασμένη διαπαιδαγώγηση μίας αλλότριας παιδείας .

Με τη μέθοδο αυτή εμφυτεύουν μηνύματα, που καταστρέφουν τη φύση και την ψυχοσύνθεση των πολιτών, αλλά εξασφαλίζουν την κυριαρχία επί των άβουλων πλέον ποιμνίων, που επίσημα υβρίζουν  τους πολίτες, τόσο οι δήθεν πολιτικοί όσο και οι δήθεν εκκλησιαστικοί ηγέτες. Ένας εθνάρχης ουδέποτε θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από το κατεστημένο σε βάρος των εθνικών συμφερόντων του λαού. Ο εθνάρχης, λοιπόν. όπως ανέφερα στην προηγούμενη σελίδα, θέλει τους πολίτες του αφυπνισμένους πνευματικά και ενημερωμένους ιστορικά.

Οι σημερινοί κρατικοί ηγέτες, αυτοχαρακτηρίζονται ή και αυτοπροσδιορίζονται «Έλληνες», ενώ ουσιαστικά δεν είναι και ούτε θέλουν να γίνουν και  γι’ αυτό τον λόγο αρνούνται να συμμετάσχουν όχι μόνον εις τα των Ελλήνων ιερά Μυστήρια που τα αντικατέστησαν με τα εβραϊκά αλλά ούτε και εις αυτήν την ελληνική ΠΑΙΔΕΙΑ.

Η επί δυο χιλιετίες πραγματοποιημένη παλιμπαιδική μετάλλαξη της «Ελληνικής φύσης» και της νοητικοπνευματικής ζωής των, κατέβασε και καταγκρέμισε το έθνος από το επίπεδο των Ελλήνων εις το επίπεδο των αγενών και των βροτών ξενολατρών.

Έτσι οι κρατικοί ηγέτες χωρίς εθνική συνείδηση οδηγούνται από ξενόφερτα συμφέροντα και οι ίδιοι οδηγούν τον ανήμπορο λαό προς την αποφράδα σήραγγα της έρημου, προκείμενου να ακολουθήσουν τα σκοτεινά σχέδια των μαύρων εξουσιαστών που οδηγούν στην ξέφρενη πορεία, την οποία χάραξαν με σκοπό να καταστρέψουν τη ζωή. Τη σκοτεινή αυτή τακτική της ηγεσίας δεν μπορεί να κατανοήσει ο σημερινός Πολίτης και μάλιστα ο Νεοέλληνας.

Με την αθέμιτη αυτή αντεθνική τακτική δεν είναι σε θέση να εισέλθουν εις τον ιερό ΝΑΟ των Ελλήνων, αλλά ούτε καν να τον ατενίσουν, αφού συνεχίζουν να ασεβούν κατά των Ιερών της Ελλάδος και συγκατατίθενται για την πνευματική και ιστορική ακροβυστία του ελληνικού πνεύματος. Γι’ αυτό και ο ναός των Ελλήνων είναι άγνωστος σ’ αυτούς, οι οποίοι πλέον για την εξουσία και μόνο εθελοτυφλούν και τυφλώνουν τον λαό ώστε να τον οδηγούν όπου οι απάνθρωποι ταγοί τον επιτάσσουν.

Δεν είναι λίγες οι υπηρεσίες της Ελλάδας και μάλιστα στο χώρο της Μακεδονίας, στις οποίες δεσπόζει το άγαλμα του κατακτητή και σφαγέα του ελληνισμού «Μέγα» Κωνσταντίου και όχι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που είναι προπάτορας των Ελλήνων. Πολλές ηγεσίες χρησιμοποιούν χρήματα των πολιτών για να τιμήσουν αυτούς που κατέσφαξαν τον Ελληνισμό και κατέστρεψαν κάθε ελληνικό δημιούργημα. Αυτοί άλλαξαν και το όνομα των Ελλήνων μετατρέποντας τους σε Ρωμιούς Χριστιανούς. Κανένας  ηγέτης  δυστυχώς  δεν  μπόρεσε να υψώσει το ανάστημά του και να ξεκαθαρίσει τις ασυμβίβαστες έννοιες του Ελληνισμού, του Χριστιανισμού και της ρωμιοσύνης. Βολεύει τους πάντες ο υφιστάμενος αχταρμάς ώστε να μην υπάρχει πολιτικό κόστος και διακινδυνεύει η καρέκλα τους. Αυτός όμως ο αχταρμάς θολώνει για τα καλά τα νερά, ώστε να μην μπορέσει εύκολα ο κάθε Νεοέλληνας να καταλάβει το παιγνίδι που παίζεται.

Οι ταγοί του εκάστοτε κατεστημένου, οδηγούν το λαό σε δρόμους και κατευθύνσεις που είναι άσχετες με την ύπαρξή του και τα συμφέροντά του. Με τον τρόπο αυτό απομακρύνουν τον λαό από ουσιαστικές ασχολίες, αλλά και εκδηλώσεις, που θα ανήκουν σε όλο το λαό και όχι σε μια μερίδα, που συγχρόνως θα ανέβαζε την ποιοτική ενασχόλησή του και θα διεύρυνε την πνευματική του διαύγεια. Στο νέο ελληνικό χώρο ποτέ δεν γιορτάστηκαν οι παγκοσμίου φήμης πραγματείες, όπως ο Μαραθώνας, οι Θερμοπύλες, η Σαλαμίνα, η Πύδνα και ο Αλέξανδρος.

Οι ταγοί των κατεστημένων δεν επιδιώκουν την αφύπνιση του λαού, αλλά την αποχαύνωση, ώστε να μπορούν να εκπληρώνουν τη μυστική αποστολή τους που είναι ταγμένοι από τις ξένες δυνάμεις για να εξυπηρετούν μόνο τα συμφέροντα που αφορούν τους προστάτες τους και τον ίδιο τον εαυτό τους.

Αποκαλυπτικές οι ακόλουθες φράσεις του Προμηθέα από το έργο του Αισχύλου «Προμηθεύς Δεσμώτης»

«Να σέβεσαι να προσκυνάς, να καλο- πιάνεις πάντοτε αυτόν που βρίσκεται στην εξουσία.»

«Μόλις και κάθισε στον πατρικό τον θρόνο άρχισε στους θεούς τιμές να δίνει και να τους μοιράζει την  εξουσία με τάξη, για τους ανθρώπους καμιά έννοια  δίχως  να βάλει».

Ο Μέγας Προμηθέας, όμως, που δεν δίστασε να τα βάλει με την εξουσία έδωσε και τη θαρραλέα απάντηση δίνοντας το παράδειγμα για τη σωστή αντιμετώπιση της Εξουσίας από τους Πολίτες.

«Μα εγώ τον Δία λιγότερο κι απ’ το μηδέν τον λογαριάζω».

                                     (‚Εμοί   δ   ἔλασσον   Ζηνός   ἤ μηδέν μέλει)

Ο Προμηθέας είναι η ενσάρκωση του αφυπνισμένου εθελοντή, ευεργέτη και επαναστάτη που προσπαθεί να βοηθήσει τη λαϊκή μάζα. Είναι ο διαφωτιστής της αφύπνισης και αυτομάτως ο εχθρός κάθε εξουσίας  που  μισεί  την  αφύπνιση  της λαϊκής μάζας. Η εξουσία μισεί και καταδιώκει κάθε Εθνάρχη ο οποίος ταρακουνάει την καρέκλα ή κάποιο συμφέρον των εξουσιαστών.

Ο Προμηθέας, όμως, γεννημένος ηγέτης, εθελοντής και ευεργέτης δεν πτοείται με καμία απειλή και όλα τα βασανιστήρια του φαίνονται τιποτένια μπροστά στον διακαή πόθο να βοηθήσει τους ανθρώπους. Ο Προμηθέας, ο προπάτορας του Ελληνισμού, είναι το πλέον ζωντανό παράδειγμα προς μίμηση, αφού ενσαρκώνει τον αγώνα κατά της Εξουσίας για την καλυτέρευση της ζωής των ανθρώπων, οι οποίοι αγνοούνται από τους Εξουσιαστές.

Αυτές οι σκέψεις και οι τοποθετήσεις μισούνται από τη σκάρτη ηγεσία που εύκολα επιρρίπτει τον στιγματισμό της αναρχίας. Μια σπασμωδική κίνηση, που αποτελεί χαρακτηριστικό των εξουσιαστών, αφού με κάθε τρόπο τους ενδιαφέρει μόνο η καρέκλα της εξουσίας. Όμως, μια τέτοια προσπάθεια αργά ή γρήγορα θα πέσει στο κενό.

Οι σκέψεις και οι τοποθετήσεις μου πηγάζουν μόνο από αγάπη για τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ, τον άνθρωπο και τη ζωή. Είναι επόμενο λοιπόν να καταπολεμώ τις αχόρταγες βδέλλες που μαστίζουν την ανθρωπότητα και που ποτέ δεν εγκαταλείπουν το θύμα όσο αίμα και εάν ρουφήξουν, ενώ οι φυσικές βδέλλες, όταν  χορτάσουν,  εγκαταλείπουν  το  θύμα. Συνηθισμένοι να περιστοιχίζονται και αυτοί από τους κόλακες που αποτελούν κάποια άλλη κατηγορία βδελλών, δεν έχουν τη δύναμη να ακούσουν αλήθειες, όπως αυτές, και σοκάρονται μόλις τους λείψει το ψέμα και η κολακεία.

Ο ίδιος ο Αλέξανδρος, ο ΜΕΓΑΣ αυτός ο ηγέτης, δεν απέφυγε να ακούσει τον εξόριστο Διογένη από τη Σινώπη πριν ξεκινήσει για τη μεγάλη του εκστρατεία κατά των Περσών. Ο Διογένης, ελεύθερος και ευθύς όπως ήταν, δεν κολάκεψε τον Βασιλιά της Μακεδονίας και όλης της Ελλάδος Αλέξανδρο, αλλά του μίλησε με τη σκληρή γλώσσα της αλήθειας.

«Αυτοί που κατέχουν την εξουσία και την δύναμη, οφείλουν να τιμούν τη φρόνηση.»

    Η καλοπέραση, η απραξία, η δουλεία στο κέρδος και στην ηδονή κατέστρεψαν ψυχικά τους βασιλείς της Περσίας, της Ινδίας, της Σκυθίας, της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και πολλούς άλλους όπως και Έλληνες.

Οι ηγέτες δεν επιτρέπεται να είναι δειλοί αλλά θαρραλέοι, καθότι οι θαρραλέοι από τη φύση τους αγαπούν τους θαρραλέους, ενώ οι δειλοί τους βλέπουν με καχυποψία, τους μισούν σαν εχθρούς, αποδέχονται δε και αγαπούν τους χυδαίους. Οι δειλοί ηγέτες αγκαλιάζουν τους κόλακες, ενώ οι θαρραλέοι απομακρύνουν τους κόλακες και αγκαλιάζουν αυτούς που αγαπούν την αλήθεια.

Ένας άχρηστος ηγέτης είναι δύσκολο να δει τις ικανότητες των πολιτών, όπως ένας τυφλός δεν μπορεί να δει το ΦΩΣ. Ο ηγέτης, είτε Βασιλιάς, είτε Νομάρχης, είτε Δήμαρχος, είτε Βουλευτής και Πρωθυπουργός, οφείλει να είναι συνετός και  γνώστης της ηγετικής τέχνης του Θεού Δία, όπως διευκρίνισε ο Διογένης στον Μέγα Αλέξανδρο. Τότε τίποτε δεν εμποδίζει κάθε ηγέτη – άνθρωπο να νιώθει παιδί  του Θεού, αφού κατά τον Όμηρο ο Δίας  είναι πατέρας  όχι μόνο των Θεών, αλλά και των ανθρώπων που δεν υποβιβάστηκαν στην κατηγορία των ανδραπόδων, των φαύλων και των χυδαίων.

Εάν, λοιπόν, ο ηγέτης είναι δειλός, μαλακός, δουλικός και υποκριτής, δεν μπορεί να συγγενεύει ούτε με τους θεούς ούτε με τους χρηστούς ανθρώπους παρά μόνο με τα ανδράποδα των σπαρτών σημαδεμένων Θηβαίων που εγκατέλειψαν τον Λεωνίδα στις Θερμοπύλες και προσχώρησαν στον Δαρείο.

Ο Διογένης είπε στον Αλέξανδρο ότι αυτοί οι σπαρτοί Θηβαίοι έφεραν ένα σημάδι κάποιας λόγχης στο σώμα τους για να τους γνωρίζει ο θεός.

Ο Αλέξανδρος του απάντησε ότι οι ηγέτες που νιώθουν παιδιά του Θεού έχουν στην  ψυχή  τους το σημάδι της Αρετής, από το οποίο και θα τους αναγνωρίζει όποιος ξέρει να κρίνει και πολύ πιο εύκολα ο Θεός.

Ο Ηγέτης πρέπει να χαρακτηρίζεται ως ο καλύτερος ανάμεσα στους ανθρώπους, αφού οφείλει να είναι ανδρείος, δίκαιος, φιλάνθρωπος και ανίκητος από κάθε πόνο και ποταπή επιθυμία.

    Δεν θεωρείται ηνίοχος αυτός που δεν ξέρει να κρατά τα ηνία, ούτε μπορεί να θεωρείται αρχηγός αυτός που δεν ξέρει να διοικήσει, ούτε μπορεί να θεωρείται γιατρός αυτός που δεν ξέρει να θεραπεύει.

    Οι τίτλοι, τα ψεύτικα στεφανώματα, οι έπαινοι των υποκριτών, οι τεμενάδες του φτωχού λαού μοιάζουν με την καρναβαλίστικη οικτρή εικόνα  της γιορτής των Σακών της Περσίας.

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ακράδαντα ότι ο κατεξοχήν κάτοχος της ηγετικής γνώσης και τέχνης ήταν ο Δίας, που την μετέδιδε στα παιδιά του, τους Έλληνες. Αυτός ήταν ο λόγος που όλες οι εξέχουσες προσωπικότητες της αρχαιότητας, όπως ο Περσέας, ο Ηρακλής, ο Μίνωας κ.α. ονομάζονταν παιδιά του Δία, αφού ταύτιζαν τον Δία με την  παιδεία. Τα παιδιά αυτά του Δία έτυχαν τη θεϊκή παιδεία, η οποία είναι η δυνατή και εύκολη. Οι υπόλοιποι πήραν την ανθρώπινη παιδεία που ξεφουρνίζει  μασκαράδες  της  ηγεσίας  για  να εξυπηρετούν τα δικά τους ποταπά συμφέροντα και τα συμφέροντα της άχρηστης μυημένης κλίκας της αγέλης των σκυλανθρώπων.

Η θεία παιδεία, όπως των αναφερομένων, χαρακτηρίζεται από την ανδρεία και μεγαλοσύνη που τους έκανε να ξεχωρίζουν ως εκλεκτά παιδιά του  θεού Δία. Ο κάθε Έλληνας είχε το δικαίωμα και την ευκαιρία να ονομασθεί εκλεκτός γιος του Δία, αρκεί να αποκτούσε τα εφόδια της παιδείας και της σοφίας και αρκεί να ήταν διατεθειμένος να αγωνισθεί για την αγάπη και τη σωτηρία των ανθρώπων. Κανένας θεός δεν χάρισε στους Έλληνες αυτό το προσόν, όπως έκανε ο Γιαχοβάς στους Εβραίους απλώς και μόνο επειδή ήταν Εβραίοι. Ο Δίας δεν ξεχώριζε και δεν δώριζε σε κανένα. Την αθανασία μπορούσε να την κερδίσει ο κάθε άνθρωπος αρκεί να μπορούσε να κοσμήσει τα έργα του με ΑΡΕΤΗ και αυτοθυσία.

    Όλα αυτά τα θεία χαρίσματα τα έχει φυλαγμένα ο κάθε μυημένος ηγέτης μέσα στην ψυχή του και κανείς δεν μπορεί να του τα αφαιρέσει, ούτε ο χρόνος, ούτε κανένας μασκαράς σοφιστής. Δεν είναι ηγέτης αυτός που περιστοιχίζεται από σοφιστές οι οποίοι δεν διαφέρουν από έναν ακόλαστο ευνούχο.

    Κάθε μαθητεία χωρίς τις αρχές θεϊκού προτύπου, όπως είχε ο Μίνωας, δεν είναι σε θέση να δημιουργήσει κάποιον άξιο ηγέτη. Ο Μίνωας ήταν   σύντροφος του θεού, γι’ αυτό και υπήρξε ο πιο δίκαιος άνθρωπος και ηγέτης.

Ένας ηγέτης, εάν είναι φίλος του Θεού, δεν μπορεί να πράξει κάτι άδικο ή να σκεφθεί κάτι πονηρό και αισχρό, όπως συμβαίνει με πολλούς άλλους ηγέτες που δεν τυγχάνουν σύντροφοι του θεού.

    Ο Όμηρος ονομάζει τον ηγέτη «Ποιμένα του λαού». Οφείλει να φυλάει και να προστατεύει το λαό του και όχι να τον οδηγεί στις αγέλες των λύκων. Οι ηγέτες αναζητούν εχθρούς, γιατί τυφλωμένοι από την αλαζονεία τους δεν βλέπουν στον  καθρέφτη τον μεγαλύτερο εχθρό τους που δεν είναι άλλος παρά ο ίδιος ο εαυτός τους, τον οποίο δεν κατόρθωσαν να τον τιθασεύσουν και να τον χαλιναγωγήσουν, αφού λησμόνησαν την αρχή της απολλώνιας διδασκαλίας,

«Γνῶθι σαὐτόν»

Η αφροσύνη και η επιπολαιότητα, που κατέχει σήμερα την ηγεσία, θεωρείται η χειρότερη καταστρεπτική αρρώστια των ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ του σύγχρονου κόσμου. Το σημάδι του ηγέτη είναι μόνο η ενάρετη φύση του.

Η ανθρωπότητα δεν θα είχε τα σημερινά προβλήματα, εάν οι ηγέτες που διαβάζουν αυτές τις φράσεις δεν ένιωθαν επαναπαυμένοι. Από την πείρα που απέκτησα μέσω της πολύχρονης συνεργασίας μου με τις ηγεσίες εκφράζομαι χωρίς επιφυλάξεις ότι όλα αυτά είναι άγνωστα στα πρόσωπα που σήμερα αντιπροσωπεύουν τις ηγετικές τάξεις. Εάν υπάρχουν μερικές εξαιρέσεις, θα χρειαζόταν σήμερα ο Διογένης πολύ μεγαλύτερο φανάρι για να τις εντοπίσει. Το ξέρουμε όλοι μας και το βλέπουμε καθημερινά ότι πολλοί από τους σημερινούς ηγέτες ανέρχονται στις ηγετικές τάξεις νηστικοί και ελεεινοί όχι για να προσφέρουν έργο, όχι για να φύγουν πλούσιοι σε δόξα και φτωχοί σε χρήμα, αλλά για να μοιράσουν την εξουσία, θέσεις, αξιώματα και τον ιδρώτα του λαού, με σκοπό να χορτάσουν τους λυκανθρώπους τους με τις σάρκες των ανθρώπων, που ανέλαβαν δήθεν να προστατέψουν. Αυτούς όλους, χωρίς υπε- κφυγές, τους χαρακτηρίζω ως αποτυχημένους μπακάληδες, φοροεισπράκτορες και μασκαρεμένους βασιλιάδες των Σακών, χωρίς ανδρεία, χωρίς ντροπή, χωρίς φρόνηση, χωρίς αρετή και χωρίς ίχνος ηθικής υπόστασης.

Εάν τους εκτιμήσουμε σε χρήμα θα μπορούσε ο φτωχότερος να τους αγοράσει. Χωρίς να το θέλω, ανατρέχει ο νους μου στον πατέρα μας Ηράκλειτο με το σοφό του απόφθεγμα

«ΠΑΤΗΡ  ΠΑΝΤΩΝ  ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΣΤΙ»

Τα πλοκάμια της Λερναίας ΄Υδρας των ασυνείδητων ηγετών είναι τόσο βαθιά ριζωμένα που ούτε  ο Ηρακλής δεν θα μπορούσε εύκολα σήμερα να απαλλάξει τις κοινωνίες των ανθρώπων.

Δεν εννοώ, βέβαια, έναν κατά λέξη πόλεμο, όπως δεν τον εννοούσε και ο Ηράκλειτος, αλλά μια πνευματική επανάσταση κατά αυτής της πολυκέ- φαλης Λερναίας Ύδρας, που είναι επιβεβλημένη για την απεξάρτηση και απελευθέρωση των ανθρώπων από τα δεσμά της υποκρισίας και της εκμετάλλευσης των  συνειδήσεων εξουσιαστών.

Εάν οι ηγέτες μας θέλουν επαξίως να ηγηθούν, οφείλουν να είναι έτοιμοι να θυσιάσουν όχι μόνο τις ανέσεις τους και τα προσωπικά τους αλλά και τις κόρες τους, όπως έκανε ο άξιος ηγέτης της Ελληνικής κοσμογονίας Αγαμέμνων. Το παράδειγμα του Αγαμέμνονα διευκρινίζει ότι ο ηγέτης δεν ανήκει σε κανένα, ούτε στον ίδιο τον εαυτό του, παρά  μόνο στον λαό και στον Θεό. Οφείλει δεν να εξέρχεται φτωχότερος σε χρήμα, με μειωμένο κοιλιακό όγκο αλλά  πλούσιος σε δόξα και ευσυνειδησία.

Απάντηση του Γιώργου Μ. στο email με το σχολιασμό της εκπομπής “Εγέρθητι” στο κανάλι ΑΡΤ στις 12.03.2016, του Αριστοτέλη Κακογεωργίου.

Το Link της εκπομπής http://www.arttv.info/2014/05/egerthiti.html

Ο σχολιασμός του Προέδρου της Ομάδας “Ε” Ἐψιλον, Αριστοτέλη Κακογεωργίου για την εκπομπή “Εγέρθητι” στις 12.03.2016:

Προς

τον Κωστή του ΑΡΤ

egerthiti@hotmail.com                      12.03.2016

Αγαπητέ Κωστή,

Σήμερα εντελώς τυχαία βρέθηκα μπροστά στα σχόλια που έκανες σχετικά με την πολιτική κατάσταση της χώρας μας.

Σχεδόν στα περισσότερα συμφωνούμε εκτός από μία τακτική που για έναν πολιτικό φαίνεται λανθασμένη. Για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι. Δεν είναι ίδιον ενός πολιτικού άνδρα να  σαρκάζει  πολιτικούς γειτονικών χωρών με τους οποίους είναι υποχρεωμένος να  βρει τρόπο να συνεργασθεί προκειμένου να  ωφελήσει τον λαό του. Το εάν η μύτη του Τούρκου είναι  μεγάλη ή μικρή, δεν μας βλάπτει ούτε μας ωφελεί. Το κατά πόσο ήταν σωστό αυτό που έκαναν οι Βούλγαροι θα κριθεί στο μέλλον. Τα πάντα πρέπει να διευθετούνται με διάλογο και όχι με τσαμπουκά. Ο τσαμπουκάς  είναι όπλο των ισχυρών και όχι των μισοπεθαμένων. Οι εχθροί των Βουλγάρων όπως και των Ελλήνων δεν βρίσκονται εκτός Ελλάδος και εκτός Βουλγαρίας αλλά εντός και μάλιστα σε όλες τις  ηγετικές θέσεις. Ούτε η Ελλάδα, ούτε η Βουλγαρία βρίσκονται στα μαύρα τους τα χάλια εξ αιτίας κάποιων εξωτερικών εχθρών.  Τα κακά χάλια όλων των βαλκανικών κρατών οφείλονται στους προδότες και ανίκανους πολιτικούς.

Ακόμα τώρα που η Ελλάδα ξεψυχάει, όλοι εσείς οι πολιτικοί  αλληλοκατηγορείστε  αντί να  παλέψετε  για την εξεύρεση λύσεων που θα μπορέσουν να φέρουν την χώρα στη θέση που της ανήκει. Και η θέση της δεν είναι αυτή της κακομοίρας αλλά εκείνη που θα την κάνει ηγέτιδα ολοκλήρου της υφηλίου όπως ήταν στα χρόνια που είχε σύμβολο την Ελληνική θρησκεία και  τις ανεκτίμητες αξίες του δωδεκάθεου. Το ότι οι Τούρκοι  εκμεταλλεύονται την ευκαιρία στην Ξάνθη και την Κομοτηνή οφείλεται στην αντεθνική πολιτική όλων των μέχρι τώρα κομμάτων που πέρασαν από την κυβέρνηση. Όλα τα κόμματα όπως και εσείς χαρακτηρίζατε τους μουσουλμάνους ως Τούρκους επειδή καταντήσατε την Ελλάδα  καθαρά  κράτος της ορθοδοξίας, χωρίς ποτέ να κατανοήσετε ότι τόσο η ορθοδοξία, όσο και ο μωαμεθανισμός είναι εβραϊκές αιρέσεις και αμφότεροι υμνούν και δοξολογούν ως προπάτορά τους τον Αβραάμ.

Στη συνέχεια αναφέρατε ότι  ο Βενιζέλος εισηγήθηκε να βραβευτεί ο  Ατατούρκ με το βραβείο ειρήνης. Όμως εμείς οι σπουδαίοι του στήσαμε  αγάλματα και  αντί να ονομάσουμε το αεροδρόμιο Δαίδαλος, το ονομάσαμε  Ελευθέριος Βενιζέλος. Ο Βενιζέλος (Ben–Zalon) ήταν ξάδερφος του Ατατούρκ και η προσπάθειά του ήταν να πραγματοποιηθεί το σχέδιο των ισχυρών και όχι να κερδίσει η Ελλάδα. Το σχέδιό τους ήταν να φύγει ο Ελληνισμός από την Ιωνία όπως και έγινε. Τι μας φταίνε όλοι αυτοί που αναφέρουμε όταν εμείς κρατάμε τα φίδια μέσα στον κόρφο μας;

Όσο για την  επιλογή  των πολιτικών  που κάνει ο λαός, είναι σίγουρα λάθος. Αλλά ποια άλλη επιλογή έχει; Όλοι  είναι ψεύτες, προδότες και κλέφτες. Όλοι υπόσχονται και ο λαός δοκιμάζει. Κανένας από όλους τους πολιτικούς ακόμα και αυτός που εσύ αντιπροσωπεύεις  δεν έχουν να επιδείξουν κανένα εθνικό ή κοινωνικό έργο. Ότι έκαναν και κάνουν  εξυπηρετεί μόνο τα δικά τους συμφέροντα και τα συμφέροντα της κλίκας τους. Όταν ήταν το ΛΑΟΣ στην Κυβέρνηση  γράψαμε πολλές φορές στον πρόεδρο αλλά ουδέποτε μας απάντησε με αποτέλεσμα να μην τον πάρουμε ποτέ στα σοβαρά. Εκτός τούτου έδειξε αδυναμία να κυβερνήσει την στιγμή κατά την οποία δεν φαινόταν ικανός να  ηγηθεί των ανθρώπων που  είχε ως έμπιστους και δικούς του. Ο Γεωργιάδης και ο Βελλόπουλος, ενώ ήταν βουλευτές του κόμματος εξακολουθούσαν να πουλάνε βιβλία μέσω των τηλεοπτικών σταθμών ενώ τους πλήρωνε ο λαός για να ασχοληθούν με τα προβλήματά του. Τότε γιατί το «εγερθείτε» δεν το είπες στον αρχηγό σας ενώ τώρα και καλά κάνεις το λες  στον λαό; Πολλά ήταν τα σημεία που έγιναν αιτία να χαρακτηρισθεί ο πρόεδρος αναξιόπιστος.

Όλοι οι πολιτικοί λένε τα ίδια λόγια πριν βγουν και μετά τα ξεχνούν. Γιατί γίνεται αυτό; Απλά επειδή κανένας μέχρι τώρα δεν μπόρεσε να έχει επίγνωση της πολιτικής ευθύνης και της ευσυνειδησίας. Κανένας δεν φάνηκε να ανήκει στον λαό αλλά όλοι ανήκουν στο προσωπικό τους συμφέρον και για να το πετύχουν επειδή είναι ανίκανοι καταντούν υποχείρια των ισχυρών  που τους κρατούν με δεκανίκια στα έδρανα.

Δείξε μου έναν ο οποίος ανέβηκε πλούσιος στην κυβέρνηση και κατέβηκε φτωχός. Ή κάποιον που ανέβηκε φτωχός  και δεν αποχώρησε  εκατομμυριούχος εκτός από τον Παπαδόπουλο. τον Πλαστήρα και τον Αλέξανδρο. Αυτοί και οι τρεις παρότι κατά κάποιον τρόπο  αυταρχικοί έφυγαν από τη ζωή χωρίς ατομικές περιουσίες.

Με φιλικούς χαιρετισμούς

Αριστοτέλης Κακογεωργίου

Πρόεδρος της Ομάδας «Ε» Έψιλον (www.omada–hepsilon.org)